Het verschijnen van de biografie van Lucebert door Wim Hazeu begin 2018 heeft destijds nogal wat stof doen opwaaien. Wie had kunnen vermoeden dat de avantgardistische dichter en schilder, voorman van Cobra en de Experimentelen, in de oorlog nazi-sympathieën koesterde, zich antisemitisch uitte en zich vrijwillig aansloot bij de Duitse Arbeitseinsatz. Lucebert (pseudoniem van Bertus Swaanswijk, 1924-1994) gold in de jaren vijftig en zestig als een linkse revolutionair. Het één hoeft het ander blijkbaar niet uit te sluiten.
Zonder zijn houding goed te praten, zien we bij veel meer kunstenaars en intellectuelen in hun vroege, romantische jaren ideologische keuzes die nog niet getuigen van levenservaring en die vaak later werden herroepen. Lucebert verkoos echter de doofpot.
Hoe dan ook, het bijzondere artistieke oeuvre verliest er zijn betekenis en waarde niet door. In het Leeskabinet is de poëzie van Lucebert goed vertegenwoordigd. Daaronder is ook zijn debuutbundel Apocrief uit 1952, die weliswaar twee jaar na de bundel triangel in de jungle verscheen, maar dat kwam omdat Wim Schouten, de uitgever van De Bezige Bij, de publicatie niet direct aandurfde. Apocrief bestaat uit twee onderdelen: ‘Apocrief’ en ‘De Analphabetische naam’ en sluit af met een aantal gedichten over beeldend kunstenaars (zoals Brancusi, Arp en Klee). Op het omslag en tussen de delen zijn enkele typerende inkttekeningen opgenomen, wat de aantrekkelijkheid nog verhoogt. Het werd een invloedrijke bundel, die meerdere herdrukken beleefde. Dat was nodig, want de oplage van de eerste editie bedroeg 500 genummerde exemplaren. Het Leeskabinet heeft twee exemplaren van de eerste druk (alleen ter inzage), maar ook een uitleenbaar exemplaar van de derde druk uit 1957. Uiteraard is ook de biografie door Hazeu aanwezig.