Prof. dr. Gabriele Jacobs verdeelt haar tijd tussen het decaanschap van het Erasmus University College en haar onderzoek naar publieke veiligheid en bescherming. Via de online en gratis Coursera-cursus International Security Management heeft ze al 10.000 studenten kennis laten maken met haar onderzoek. Ook publiceerde ze onlangs een geredigeerd boek, International Security management. Hoe kijkt zij, met haar achtergrond als psycholoog, naar internationale veiligheidsvraagstukken? En hoe hoopt ze dat haar onderzoek een positieve impact heeft op dit gebied?
Hoe gebruik je inzichten vanuit de psychologie, om internationaal veiligheidsmanagement te bestuderen?
In 2010 kreeg ik financiering van de EU om nationale of culturele verschillen tussen politiekorpsen binnen Europa te onderzoeken. Vanaf dat moment heb ik mij beziggehouden met dit onderwerp. Een van de belangrijkste inzichten die ik tijdens dat project kreeg, was dat vragen over veiligheid en bescherming voor iedereen relevant zijn, omdat het over ónze veiligheid en bescherming gaat. Om veiligheidsproblemen op tijd op te sporen, is het tegenwoordig niet alleen noodzakelijk om de politie te betrekken, maar ook buren, leraren en bedrijven. Daarom is het denk ik ook belangrijk om kwesties rondom veiligheid en bescherming niet alleen aan veiligheidsonderzoekers voor te leggen, maar ook aan academici uit andere vakgebieden. Wanneer ik bijvoorbeeld als psycholoog kijk naar veiligheidskwesties- en vraagstukken, start ik altijd bij het individu en vraag ik mensen hoe zij gevoelens van veiligheid ervaren. Met deze aanpak, kom je er al snel achter dat veiligheid en veiligheidsbehoeften voor iedereen anders zijn; mijn veiligheidsbehoeften zijn anders dan die van een jong meisje of een oudere man of dan die van een vluchteling uit Afghanistan.
Wat hoop je dat mensen die je boek lezen of de Coursera-cursus volgen ervan opsteken?
In het boek en de cursus wilden we echt een multistakeholderperspectief implementeren, door te luisteren naar de meningen van bijvoorbeeld academici, consultants, maar ook kunstenaars en journalisten. Na het lezen van het boek of het volgen van de cursus hopen we dat mensen om de tafel gaan zitten met partijen waar ze normaal gesproken niet mee praten om zo ongebruikelijke samenwerkingen aan te gaan. Interessant genoeg horen we dat de politie zich vaak in de steek gelaten voelt als het gaat om veel veiligheids- en beveiligingsproblemen. Iedereen zegt 'zorg dat ik me veilig voel' maar bijna niemand biedt echt ondersteuning of draagt actief bij aan oplossingen. Het zou geweldig zijn als bijvoorbeeld een politieagent geholpen wordt door het perspectief van een kunstenaar of journalist, of andersom. Het is dus echt heel mooi om te zien dat de 10.000 cursisten die de cursus al hebben voltooid, een zeer diverse achtergrond hebben. We zien dat niet alleen politieagenten of veiligheidsadviseurs de cursus volgen, maar ook activisten en ondernemers. Wat deze groep wel allemaal met elkaar gemeen heeft is dat ze zich in hun werkzame leven bezighouden met vragen rondom veiligheid en bescherming.
Een van de meest urgente veiligheidsvraagstukken van onze tijd is de vluchtelingencrisis. In een recent onderzoek in samenwerking met twee van je promovendi, Mark van der Giessen en Christina Langenbusch, probeerde je te begrijpen waarom sommige mensen ervoor kiezen om vluchtelingen te helpen en andere niet. Wat viel je op tijdens dit onderzoek?
Voor ons onderzoek zijn we naar Lesbos gegaan om met verschillende partijen te praten, zoals de lokale bevolking, internationale vrijwilligers en professionals die bij NGO's werken. Ik ben er twee weken geweest en Mark en Christina hebben er zelfs een paar weken gewoond. Door met de verschillende partijen te praten zoals de lokale bevolking, private en overheidsinstanties, kwamen we erachter hoe zij over deze crisis dachten. Zo konden wij het multistakeholderperspectief toepassen. Wij kwamen erachter dat aan de ene kante iedereen echt wil helpen, maar dat aan de andere kant het systeem gewoon niet werkte. Ook probeerden we te achterhalen waarom mensen niet met elkaar konden of wilden samenwerken.
Heeft je onderzoek je hoopvol gestemd dat de situatie van vluchtelingen kan verbeteren?
Toen ik daar was voor mijn onderzoek en met zoveel mensen sprak die geraakt zijn door deze crisis, brak dat echt mijn hart. Mark, Christina en ik hebben met ons onderzoeksteam, waarin ook andere betrokken onderzoekers zaten, lang nagedacht over onze rol in deze crisis en hoe wij als onderzoekers daaraan kunnen bijdragen. Ik heb echt heel veel bewondering voor mijn promovendi omdat zij zichzelf met dit uitdagende onderwerp hebben geconfronteerd en de data en inzichten hebben omgezet in zinvolle wetenschappelijke inzichten. De ervaring heeft me ook geleerd dat nu we in ons onderzoek steeds meer maatschappelijke onderwerpen aansnijden, we ook meer oog moeten hebben voor de emotionele tol hiervan op onze junior collega’s. Ik word zelf namelijk ook nog steeds emotioneel wanneer ik over deze studie praat omdat mijn hoofd - of beter mijn hart - er gewoon niet bij kan. Maar tegelijkertijd ben ik ook hoopvol. Ik bedoel, er zijn geen gemakkelijke oplossingen, maar gedurende onze tijd op het eiland hebben we een aantal succesvolle initiatieven ontdekt die gebaseerd zijn op humanitaire principes in plaats van politieke idealen. De mensen die deze initiatieven hebben opgericht, hebben gezocht naar andere mensen die ook vonden dat het huidige hulpvangnet voor vluchtelingen niet voldeed en samen hebben ze een nieuw hulpvangnet gecreëerd. Dus dat geeft mij wel hoop, dat als we verder kijken dan onze politieke verschillen, wij wel kunnen samenwerken en dat zo echte verandering mogelijk is.
- Professor
- Meer informatie
prof. dr. Gabriele Jacobs draagt met haar onderzoek bij aan het onderzoeksproject Veiligheid in de Toekomst dat onderdeel uitmaakt van de strategische onderzoekspijler Global Social Challenges.
