Klimaatongelijkheid: wij stoten veel uit, maar zij hebben er last van

De culturele sociaaleconomische elite

Bij klimaatongelijkheid wordt gekeken naar hoe verschillende mensen door klimaatverandering worden getroffen. Volgens Misiedjan worden de armere mensen en landen het hardst getroffen door klimaatverandering: “Voor sommige landen is het zelfs al een dagelijkse crisis en niet per se een toekomstbeeld. De ene groep weet ook makkelijker de weggetjes te vinden naar subsidiepotjes voor groene daken, warmtepompen en een elektrische auto dan de andere groep.  We zien ook steeds meer dat gezinnen met kinderen van het water worden afgesloten. Als je je rekening niet betaalt kan de waterkraan worden dichtgedraaid. Ook in Nederland.”

Schijnoplossingen

Niet alleen in Nederland speelt klimaatongelijkheid. Het is een wereldwijd probleem. Misiedjan vindt het jammer dat er in Nederland naar klimaat wordt gekeken als een op zichzelf staand onderwerp. Op dit moment worden in Nederland bepaalde doelstellingen gehaald. Zoals het verminderen van de CO2-uitstoot. In Nederland wordt daarvoor veel gebruik gemaakt van zonnepanelen. Alleen wordt er daarbij geen rekening gehouden met de uitstoot die het produceren van de panelen oplevert. Milieutechnisch gaan we er globaal gezien soms zelfs op achteruit.

Misiedjan is pessimistisch over de toekomst. “Er komen best wel een aantal deadlines aan: 2030, 2050, ik weet niet of we dat allemaal gaan halen. Daarnaast, als die sneeuwbal eenmaal begint te rollen, kun je hem niet meer tegenhouden. We hebben zelf gezien hoe het met de overstromingen in Limburg is gegaan. Er zijn heel veel dingen die we al hadden moeten doen. We moeten het grotere plaatje meer in de gaten houden bij het thema klimaat.”