Onderzoek begint bij verwondering. In het geval van Julian Schaap, assistant professor Sociology of Music en winnaar van de Research Prize 2020, is dat verwondering over zaken die worden gezien als gesneden koek. Zoals dat rockmuziek vooral door witte mannen wordt gemaakt. Waarom zet niemand daar eigenlijk vraagtekens bij? “Als iemand aangeeft dat ze door mijn onderzoek anders naar dingen zijn gaan kijken, dan is dat voor mij impact.”
Wat vind je ervan dat je de prijs hebt gewonnen?
“Dat is natuurlijk een enorme eer. Ik weet nog goed dat ik in 2008 de campus van de universiteit voor het eerst op liep en geen flauw idee had hoe zoiets werkte, een universiteit. Van studeren naar promoveren en dan het winnen van deze prijs - daar had ik nooit van durven dromen. Natuurlijk heb ik dit niet in mijn eentje gedaan: zonder de begeleiding van mijn promotoren Pauwke Berkers en Koen van Eijck, en de grote groep fantastische collega's bij ESHCC en ESSB die ik over de afgelopen twaalf jaar heb leren kennen zou ik nooit de onderzoeker zijn geworden die de universiteit zo'n mooie prijs zou gunnen. Dus de prijs is wat mij betreft ook voor hen.”
In het afgelopen jaar ben je gepromoveerd en heb je meerdere prijzen gewonnen, hoe heb je dat ervaren?
“Eigenlijk vooral als een schok - de prijzen althans. Hoewel elk onderzoekstraject pieken en dalen kent, heb ik mijn promotietraject met ontzettend veel plezier doorlopen. Het doen van een PhD is te gek omdat het je de tijd en ruimte geeft om je volledig te verliezen in een onderwerp, wat je later in je wetenschappelijke carrière steeds minder kan doen. De promotieceremonie is een hele fijne 'natuurlijke' afsluiting van zo'n traject en ik kijk met veel plezier terug op die dag. Daarna ebde het eigenlijk al snel weg doordat er allerlei ander werk - onderzoek, onderwijs, conferenties - op m'n pad kwamen. Om dan maanden later ineens prijzen te krijgen voor dat werk - het voelt als een soort tweede, lang uitgestreken promotie. Absoluut een grote eer en we hebben het thuis – corona-proof - goed gevierd.”
Wat is jouw grootste motivatie om juist hier onderzoek naar te doen?
“Voor mij begint ieder onderzoek met verwondering over iets, het liefst iets wat er totaal niet toe lijkt te doen - zodat je er onbevangen in staat. Bij voorkeur zijn dat dingen die worden gezien als gesneden koek, als 'common sense'. Dat is mijn persoonlijke motivatie, want ik weet dat ik daardoor de interesse vasthoud, iets dat cruciaal is als je je ergens een aantal jaren over buigt. Daarna volgt de maatschappelijke urgentie, omdat het onbevraagd blijven van die 'common sense' - bijvoorbeeld dat vooral witte mannen rockmuziek maken en luisteren - misschien wel gevolgen heeft voor wie er wel en niet mee kan doen in dat genre.
In mijn geval gingen vooral daarmee ineens veel deuren open, want mensen blijken heel graag over zulke thema's te horen en praten. Daardoor wordt het heel gemakkelijk om gemotiveerd te blijven, omdat ik zowat elke dag wel - online, met vrienden, tijdens concerten en ga zo door - in gesprek was hierover. Om die reden heb ik ook vaak verteld over mijn onderzoek op wetenschapsfestivals en zijn Pauwke Berkers en ik destijds begonnen met het organiseren van laagdrempelige symposia onder de naam 'Music Talks'.”
Wat is de impact van jouw werk?
“Dat is een moeilijke vraag en hangt natuurlijk sterk af van hoe je impact definieert. Relatief niche-onderzoek zoals het mijne zal nooit mogen rekenen op duizenden citaties op Google Scholar - een manier waarop veel wetenschappers impact proberen te meten. Maar aan de andere kant wordt mijn onderzoek relatief gemakkelijk opgemerkt door media omdat het dicht bij de beleving van mensen zit. Ook heb ik gemerkt dat spelers in de cultuursector, zeker sinds er meer aandacht is voor diversiteit en inclusie, graag horen over mijn bevindingen.
Het mag klinken als een cliché, maar voor mij zijn de grootste momenten van impact altijd als iemand na afloop van een gesprek of lezing aangeeft dat ze door mijn onderzoek anders naar dingen zijn gaan kijken. Dat zijn de momenten dat je voelt dat je werk iets doet met mensen - net zoals ik dat nog steeds heb als ik een geweldig paper lees of een goede lezing bijwoon. Dat is de impact waar ik voor ga.”
Wat ga je doen met het prijzengeld? En wat zijn je toekomstplannen?
“Op het moment zit ik nog midden in verschillende onderzoeken, onder andere over hoe muziek bijdraagt bij in- en uitsluitingsprocessen van Syrische vluchtelingen in Nederland. Op basis van dat onderzoek ben ik langzaam aan het focussen op een onderzoeksplan over populaire muziek en welzijn - bijvoorbeeld over mentale gezondheid. Dat is nog in de exploratieve, 'verwonderende' fase, maar ik hoop me daar de komende jaren in te kunnen vastbijten. Daar gaat deze prijs mij absoluut in ondersteunen.”
Dr. Julian Schaap is assistant professor Sociology of Music aan de afdeling Arts and Culture Studies van Erasmus School of History, Culture and Communication. Op 31 augustus 2020 nam hij samen met dr. Simone Dalm van het Erasmus MC de Research Prize 2020 in ontvangst.
- Onderzoeker
- Gerelateerde content
