Het Imagine Film Festival gelooft in sciencefiction, want de toekomstfilm kan ons redden

De natuur die terugslaat als festivalthema. Zo hadden ze het bedacht bij het Imagine Film Festival, lang voordat het jaarlijkse evenement afgelopen april zou plaatsvinden. En toen mepte de natuur, waartoe we het al dan niet op een Chinese dierenmarkt geboren coronavirus gemakshalve ook rekenen, inderdaad terug. Zozeer dat de hele festivaleditie werd afgeblazen. Nu, tegen het einde van de zomer, presenteert Imagine alsnog een hybride editie. Deels online, deels in Amsterdamse theaters.

Zonder virusfilms, maar wel met filmrampspoed in diverse gedaanten. Zoals in het nieuwe Chinese drama Last Sunrise, waarin de zon plotseling opraakt en de temperatuur op aarde snel daalt. Of Sea Fever, waarin een Ierse vissersboot stuit op een zonderlinge en uiterst nare zeeparasiet. Maar ook de roemruchte jarennegentigflop Waterworld, waarin de wereld is overspoeld en hoofdrolspeler Kevin Costner kieuwen bezit, maakt deel uit van het programmaonderdeel Nature Strikes Back!  Uit de festivalhandleiding: ‘Hoe dik aangezet sommige eco-horror of cli-fi (climate fiction) ook is, de realiteit begint de laatste tijd griezelig veel op fantastische fictie te lijken.’

Dat film, en in het bijzonder het futuristische of sciencefictiongenre, ons kan helpen de natuur in toom te houden, is vrijdagavond onderwerp van een online paneldiscussie. Een van de sprekers is de Franse historicus en filmliefhebber Etienne Augé (46), die onder meer sciencefiction (gedefineerd als ‘de geschiedenis van de toekomst') doceert aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. De grootste misvatting over sciencefictionfilms, zegt Augé in een telefonisch interview, is dat die de toekomst behoren te ‘voorspellen’.