Een baanbrekend onderzoek door lid van het Dynamics of Inclusive Prosperity Initiative en assistent-professor Yogi Hale Hendlin van de Erasmus School of Philosophy en Fernando Procópio Palazzo, afgestudeerd aan ESL, onthult hoe de praktijk van compartimentering door overheden en industrieën klimaatontkenning in stand houdt en milieuactie vertraagt.
Het onderzoek wijst op een verschuiving van harde ontkenning naar zogenaamde zachte ontkenningstactieken die de verantwoordelijkheid voor klimaatschadelijke acties verdoezelen.
Vals gevoel van vooruitgang
Deze studie bekijkt een reeks industriële sectoren en laat zien dat in elke sector het toevoegen en weglaten van bepaalde relevante duurzaamheidselementen ervoor zorgt dat de duurzaamheidskenmerken worden benadrukt, terwijl de vervuilende praktijken worden gebagatelliseerd. In de afgelopen jaren is dit gebeurd doordat bedrijven als Coca-Cola de krantenkoppen haalden met hun beloftes om het gebruik van plastic in hun flessen te verminderen, om vervolgens stilletjes hun beloftes terug te draaien zonder veel ophef. Ook in de fossiele-brandstofindustrie kregen indrukwekkende toezeggingen voor nieuw energieonderzoek media-aandacht, maar het intrekken van deze beloften te midden van stijgende olieprijzen kreeg minder aandacht.
Het onderverdelen van milieuprestaties en -mislukkingen in aparte boekhoudkundige overzichten is een strategie van selectieve aandacht die het gemakkelijk maakt om voortdurende niet-duurzame praktijken over het hoofd te zien. Een dergelijke morele boekhouding - waarbij we bereid zijn om meer te kopen omdat we door de bedrijven zijn overtuigd dat onze consumptie minder schadelijk is dan vroeger - leidt niet echt tot meer duurzaamheid; het sust alleen onze klimaatangst, waardoor we denken dat we iets groen doen terwijl dat in werkelijkheid niet zo is.
Compartimentering
Het onderbrengen van acties in aparte registers op een boekhoudformulier, de zogenaamde “compartimentering”, verhult de voortdurende ecologische schade die nog niet is aangepakt, terwijl het een gevoel van triomf geeft zonder het daadwerkelijk te leveren. Deze onoprechte emotionele economie schaadt onze perceptie van werkelijke duurzaamheid, stellen de auteurs. Als we de totale kosten en baten van de milieu-impact van een bedrijf duidelijk voor ogen hebben, kunnen we overheden en consumenten betere signalen geven over hun werkelijke staat van duurzaam handelen.
- Universitair Docent
- Onderzoeker
- Meer informatie
Je kunt het artikel lezen in PLOS Climate via deze link.
- Gerelateerde content
