Het lukt ziekenhuizen maar niet om de eeuw van de IT te betreden, halsstarrig houdt men vast aan de fax en andere fossiele artefacten. Wat hebben we geleerd van oude ICT-projecten? Bij dr Kelder en Co praat Marcello Aspria hierover met Rosanne Hertzberger. Op 23 juni promoveerde dr. Marcello Aspria cum laude op zijn proefschrift ’Plug-in Healthcare. Development, ruination, and repair in health information exchange‘ aan ESHPM.
Stekkerdozen en spookstations
Aspria liep in 2010 een half jaar mee bij een afdeling van het Erasmus MC die onder andere verantwoordelijk is voor digitale gegevensuitwisseling. Medewerkers moesten de gegevens ook bruikbaar maken voor het Zorgportaal Rijnmond. "Het portaal werd door de programmamanager van het project aanvankelijk beschreven als een 'stekkerdoos' waar je dingen op kunt aansluiten. Vandaar ook de term 'Plug-in Healthcare' in de titel van mijn proefschrift. Iets aansluiten klinkt heel eenvoudig, maar zo werkt het helemaal niet, begreep ik van ontwikkelaars."
Het bleek bijvoorbeeld erg lastig voor het systeem om zowel met acht- als negencijferige BSN-nummers om te gaan. Daar moest dan een plug-in, een stuk code, voor worden gebouwd. Ook waren er organisatorische, politieke, juridische, en financiële uitdagingen. Veel innovatiestudies richten zich op de bouwfase, ziet de promovendus. Maar juist de nasleep van het project leverde hem interessante inzichten op. Wanneer losse eindjes zich opstapelen, kan het onbeheersbaar worden. "De infrastructuur raakt dan in onbruik of wordt voor heel andere doeleinden gebruikt. Het doet denken aan spookstations. In Parijs zijn meerdere metrostations nooit afgebouwd en er is zelfs een metrostation zonder ingang. Ik zie dat als een waardevolle metafoor voor het project dat ik heb onderzocht."
- Universitair Docent
- Gerelateerde content
