Promotie N. (Negin) Soroush

Hieronder volgt een korte samenvatting van het proefschrift: 

Deze thesis onderzoekt hoe medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van hart- en vaatziekten de hartgezondheid beïnvloeden en hoe genetica kan helpen om behandelingen te personaliseren, zodat ze veiliger en effectiever worden. Met behulp van gegevens uit grote bevolkingsstudies heb ik onderzocht hoe bepaalde geneesmiddelen het hartritme en het risico op plotselinge hartdood (SCD) beïnvloeden.
Een belangrijke bevinding is dat hydroxychloroquine en chloroquine, vaak gebruikt bij auto-immuunziekten, de duur van het QT-interval kunnen verlengen, vooral bij hogere doseringen. Dit verhoogt het risico op ernstige hartritmestoornissen en onderstreept het belang van zorgvuldige monitoring.
Daarnaast heb ik genetische variaties in het NOS1AP-gen onderzocht en hun rol in de reactie van het hart op digoxine, een medicijn voor hartfalen. Verrassend genoeg vertoonden mensen met een bepaalde genetische variant een paradoxale verkorting van hun QT-interval bij gebruik van digoxine. Deze variant had echter geen significant effect op hun risico op SCD.
Ook onderzocht ik clopidogrel, een bloedverdunner, en ontdekte dat individuen met een genetische variant in het CYP2C19-gen een hoger sterfterisico hadden, vooral bij patiënten met een beroerte. Dit benadrukt de noodzaak van genetische tests om het gebruik van dit medicijn beter te begeleiden.
Tot slot analyseerde ik de voordelen van statines en liraglutide bij patiënten met diabetes en hartziekten. Beide geneesmiddelen verminderden het cardiovasculaire risico aanzienlijk, terwijl liraglutide extra voordelen bood voor gewichtsbeheersing.
Deze bevindingen ondersteunen de groeiende rol van precisiegeneeskunde in het afstemmen van cardiovasculaire behandelingen op individuele patiënten voor betere uitkomsten.