Wereldkampioen tang soo do Emma Bouterse: ‘Ik doe het voor de meisjes van Fairfight’

Gefeliciteerd met het goud, Emma! En… vertel eens, wat is tang soo do eigenlijk precies?

‘Dankjewel! Tang soo do is een - inderdaad niet zo bekende - traditionele vechtsport. Je kunt het zien als een voorloper van taekwondo, maar dan in een meer traditionele vorm. De filosofie achter de vechtsport is voor ons bijvoorbeeld heel belangrijk. Er zijn vijf codes van tang soo do die we na elke les herhalen: wees trouw aan je land, gehoorzaam aan je ouders, houd vriendschap in ere, trek je niet terug uit het gevecht en handel in de strijd altijd naar eer en geweten. Die codes gaan dus vooral om veel respect voor je leraar, je medemens, de sport niet gebruiken als wapen, maar meer als een soort zelfverdediging. Dat vind ik mooi.’

Was dit de eerste keer dat je meedeed aan het wereldkampioenschap?

‘Nee, de tweede keer, op mijn vijftiende was ik er ook. Maar dat was een heel andere ervaring: ik was er nog niet zo lang mee bezig, en ik zag de achterliggende boodschap en de gemeenschap van tang soo do. Plus: toen ging ik voor mezelf, nu ging ik ook voor de meisjes van Fairfight, dus nu betekent het extra veel voor me.’

Fairfight, vertel: wat is dat?

‘Fairfight is een stichting die ik samen met mijn collega Virginie Servant van Erasmus University College heb opgericht. Zij was al langer bezig met goede doelen en kwam eigenlijk steeds dezelfde situatie tegen: mensen gaan naar een bepaalde locatie, bouwen daar bijvoorbeeld een schooltje en zijn weer weg. Dan blijft er eigenlijk weinig achter waar de mensen op die locatie concreet iets mee kunnen. Tel daar haar passie voor vrouwenrechten en karate bij op en het idee voor Fairfight was geboren. Het is een stichting die er is om vrouwen weerbaarder te maken door middel van vechtsport.’

Waar is Fairfight zoal actief?

‘We zetten projecten op, tot nu toe eentje in India en een in Zimbabwe. In Zimbabwe werken we samen met een openbare middelbare school. De meisjes die daarheen gaan hebben niet zoveel, er heerst veel armoede. In India werken we samen met een opvangtehuis voor meisjes die van de straat zijn geplukt. Dat zijn meisjes die bijvoorbeeld geen ouders meer hebben, verslaafd zijn geraakt of in de illegale prostitutie terecht zijn gekomen. Voor de meisjes in dat huis hebben we een lokale vechtsportleraar gevonden. Met een clubje van vijf martial artists gingen we erheen en verzorgden we proeflessen. Daar borduurt de leraar dan weer op voort. Wij blijven intussen helpen door geld op te halen en bijvoorbeeld tweedehands karatespullen te brengen.

‘In Zimbabwe organiseren we ook wedstrijden namens Fairfight. Een van ‘onze’ meisjes daar, Tinashe, is zo goed dat we hopen dat ze zich kan kwalificeren voor de volgende Olympische Spelen. Zij is wel een beetje onze ambassadrice: hier doen we het voor!’