Er zijn naast het coronavirus maar weinig dingen die de tongen in de afgelopen weken zo los hebben gemaakt als Netflix-documentaire Tiger King. Waarom zijn we zo gefascineerd door de wereld van de Amerikaanse privédierentuinen en de markante figuren zoals Joe Exotic die zich hierin bewegen? Simone Driessen, mediawetenschapper aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, legt het uit in VIVA.
Nadat Netflix de documentaireserie Tiger King: Murder, Mayhem and Madness op 20 maart uitbracht, ging het op sociale media al bijna nergens anders meer over. Doordat een groot deel van de wereld verplicht thuiszit, profiteerde Netflix en werd de reeks in de Verenigde Staten binnen enkele weken al 34 miljoen keer bekeken.
Ondertussen worden er petities opgezet om Joe Exotic, de hoofdrolspeler die 22 jaar gevangenisstraf uitzit voor dierenmishandeling en het inhuren van iemand om zijn rivale te vermoorden, vrij te krijgen. De Amerikaanse president Donald Trump kreeg van een verslaggever al de vraag of hij overweegt de zaak van Exotic te heropenen – waar hij niet negatief op reageerde – en er zijn initiatieven opgezet om geld in te zamelen voor de ‘tijgerkoning’.
'Je ziet vooral het perspectief van Joe, we kijken over zijn schouder mee', vertelt Simone Driessen, mediawetenschapper aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. 'De makers hebben ervoor gekozen om het verhaal grotendeels in de wereld van Joe te vertellen, waardoor het niet verbazingwekkend is dat mensen empathie voor hem voelen. We krijgen als kijker net wat meer toegang tot zijn leven waardoor we hem misschien beter leren kennen dan de andere spelers.'
- Onderzoeker
- Meer informatie
Lees het hele artikel hier.
