Tijdens de coronalockdown was de hulp van vrijwilligers ontoereikend voor 1/3 van de hulpbehoevenden. Dat concludeert professor Lucas Meijs van de Rotterdam School of Management (RSM) Erasmus Universiteit en NLvoorelkaar. Onder deelnemers van NLvoorelkaar, het grootste vrijwilligersplatform van Nederland, is een corona-hulponderzoek uitgevoerd. Uit de resultaten van dat onderzoek blijkt dat kwetsbare doelgroepen weliswaar veilig werden opgevangen, maar dat zij te lijden hadden onder belemmerd sociaal contact met als gevolg toegenomen eenzaamheid.
In het artikel op RSM Discovery (Engels) lezen we dat het gebrek aan hulp wordt veroorzaakt doordat 40% van de hulpbehoevenden het moeilijker vindt om tijdens de crisis om hulp te vragen. Redenen hiervoor zijn onder andere: angst voor besmetting, de veronderstelling dat er niet geholpen mag worden, familie en professionals die het te druk hebben of afwezig zijn, versnippering van plekken waar hulp gezocht kan worden en starre richtlijnen van organisaties. Van de andere kant werden er ook knelpunten gevonden, want verschillende professionals gaven ook aan dat de zorgverlening beperkt werd door inflexibele, onduidelijke of trage regelgeving binnen de organisatie en de angst voor een boete.
Jeroen de Punder, directeur van NLvoorelkaar zegt: ''Vrijwilligers moeten nog makkelijker kunnen helpen - nu bleef 35% van de capaciteit onbenut - en we kunnen hulpbehoevenden helpen door nu te werven voor hun specifieke behoeften. Daarom starten we nu al een campagne tegen eenzaamheid. We roepen elkaar deze zomer op om beter naar elkaar om te kijken en op lokaal niveau verbinden we mensen die contact zoeken.'' Waaraan professor Meijs toevoegt: ''Daarnaast kunnen we professionals ondersteunen bij het verminderen van vraagverlegenheid. Geef ze de ruimte om tijdens een crisis flexibel en creatief met de regels om te gaan door middel van een goed voorbereid plan van aanpak en duidelijke regelgeving rondom vrijwilligerswerk in crisissituaties.''
