Hoogleraar Humanitaire hulp en wederopbouw Thea Hilhorst heeft zich de afgelopen tijd verbaasd over de situatie in Ter Apel: “Dit hoeft natuurlijk niet, we kunnen makkelijk een sporthal vrij maken of zoiets. Er werden voedselpakketten over een hek gegooid, alsof het een dierentuin was. Waarom kan dit zo bestaan?”. Op NPO Radio 1 vertelt ze in Dr Kelder en Co over haar onderzoek en schetst ze het grotere plaatje over de opvang van vluchtelingen wereldwijd. Ze eindigt het gesprek zelfs met een licht positieve noot, want over het algemeen gaat het nu veel beter met humanitaire hulp dan voorheen.
Veel mensen blijken namelijk niet weg te willen uit hun woongebied en er moet heel veel gebeuren voordat ze vertrekken. Daarnaast willen ze tijdens hun vlucht zo snel mogelijk hun dagelijkse routine weer oppakken, zoals zelf koken. Die zelfredzaamheid wordt nu ook meer gefaciliteerd, waar hulporganisaties vroeger veel meer werk uit handen namen.
Grootste crisis in Jemen
Hilhorst benadrukt nog eens waar de ergste humanitaire situatie in de wereld is, in Jemen: "Daar hebben acht op de tien mensen niet genoeg te eten en ontbreekt het aan medische zorg. Maar er komen nauwelijks vluchtelingen vandaan, omdat de mensen bijna opgesloten zitten in dat land." Omdat er weinig vluchtelingen uit Jemen in het Westen komen lijkt er hier minder aandacht voor te zijn, is de wrange conclusie.
Nog altijd veel initiatieven voor hulp in Nederland
Ondanks dat de situatie in Ter Apel zo uit de hand gelopen is, stelt Hilhorst tot slot dat Nederland het niet zo slecht doet als het aankomt op humanitaire hulp: “Ook al is dat niet via de traditionele kanalen zoals de kerk, je ziet dat er op individueel vlak veel initiatieven zijn en er geld wordt ingezameld.”
Het gaat echt beter dan vroeger
Over de geschiedenis gezien is zij zelfs licht positief over internationale hulpverlening. “Vanaf ongeveer 1860 hebben we een soort gedeelde menselijkheid ontwikkeld waardoor wij ons niet alleen Nederlander voelen, maar ons in zekere zin committeren aan de mensen heel ver weg, dat die niet vanwege een ramp overlijden”, zegt zij. “Dat systeem houden we nu met elkaar in stand en ik vind dit een van de mooiste instituties die wij hebben internationaal gezien. Het gaat ook veel beter dan voorheen, vroeger overleden er soms een miljoen mensen bij een ramp. Maar als je daaronder gaat kijken dan is er natuurlijk van alles aan de hand en kan het op veel plekken beter.”
- Professor
- Meer informatie
- Gerelateerde content
