Marjolein Kooistra en Jan de Leeuw werken allebei al meer dan 40 jaar bij onze universiteit. In het kader van het 22e lustrum blikken de collega’s terug en vertellen ze wat er allemaal is veranderd. "De campus houdt je jong", vertelt Jan.
Chauffeur op de postkamer van de universiteit. Zo kwam Jan in 1983 binnen bij EUR. "Ik ben van oorsprong elektricien. Maar begin jaren '80 was er grote werkeloosheid. Ik heb alles aangepakt wat er op mijn pad kwam. En dat leidde naar de universiteit."
Smeken om meer werk
Jan reed elke dag in een postauto van het postkantoor naar de verschillende EUR-locaties in de stad. Maar dat ging vervelen: "Meer dan rondrijden mocht ik niet doen. Daar moest ik 8 uur mee vullen. Binnen 2 uur was ik klaar. De rest van de tijd las ik een boek. Op een gegeven moment wilde ik meer doen. Na 2 maanden drammen kreeg ik extra klussen. Toen de oorspronkelijke chauffeur terugkwam van ziekteverlof was hij niet blij. Hij kreeg er allemaal taken bij. Ik maakte geen vrienden", lacht Jan.
Tennisbanen verplaatst met helikopters
Jan heeft de campus sinds 1983 zien veranderen. "De tennisbanen waren eerst op de plek van F en G Building. Deze moesten wijken voor de nieuwe gebouwen. De voorloper van Erasmus Magazine had een leuke 1 aprilgrap. Op 1 april zouden 2 grote helikopters komen om de tennisbanen op te tillen en te verplaatsen naar de plek waar ze nu liggen. Heel toevallig vliegt er juist op die dag een grote helikopter boven de campus. Het stond vol met mensen die kwamen kijken. Maar er gebeurde natuurlijk helemaal niks."
Zingen met collega’s
Wist je dat er ooit een medewerkerskoor was? Jan zong daarin. Het was een shantykoor dat elk jaar optrad bij de Opening Academisch Jaar. "We stonden op het podium tot in den treuren toe het Io Vivat te zingen. Als alle hoogleraren binnen waren mochten we stoppen. Samen zingen was altijd heel gezellig. Maar op een moment was het meer een oud-medewerkerskoor. Daarom is het uiteindelijk gestopt."
Herinneringen aan lustra
Een kermis op de campus en grote feesten: Jan heeft goede herinneringen aan eerdere lustra. "Rond het jaar 2000 aten we aan grote biertafels op de campus. Studenten en medewerkers zaten gezellig door elkaar. Dit lustrum komt het Heartbeat Festival weer terug. De band Kensington is een keer geweest. Op dat moment waren ze opkomend. Nu zijn ze niet meer te betalen.”
"De universiteit straalt jeugdigheid uit. Er gebeurt veel en er is altijd reuring"
Jan de Leeuw
Functioneel beheerder
Gaat werken voor dezelfde organisatie niet vervelen na 40 jaar? "Sinds 2000 werk ik als functioneel beheerder. En ik zie nog steeds veel uitdaging in mijn werk. De sfeer is sowieso goed. De universiteit straalt jeugdigheid uit. Bij de afdeling EDIS kom je niet veel in contact met studenten, maar je merkt wel dat het een jonge omgeving is. Er gebeurt veel en er is altijd reuring."
Typemachines en floppy's
Marjolein Kooistra werkt nu als communicatieadviseur en persvoorlichter bij Erasmus School of Social and Behavioural Sciences (ESSB). Maar in 1982 begon ze op een hele andere plek. "Dat was als bibliothecaris-documentalist. Ik hielp een nieuwe bibliotheek opzetten op Hoboken voor de nieuw gestarte studierichting Algemene Gezondheidszorg (wat nu ESHPM is). In de jaren '80 liepen bibliotheken voor op het gebeid van digitalisering en automatisering. Catalogi en databases opbouwen was mijn taak. Via de economische faculteit kwam in op 1 januari 1990 bij ESSB (toen nog FSW) terecht en daar zit ik nu nog."
In 40 jaar tijd is er veel veranderd op de campus. Marjolein denkt daarbij gelijk aan de transitie naar computers en later internet. "Op het moment dat ik hier kwam bestond internet nog niet. Ik werkte op een elektrische typemachine. Dat was al een waanzinnige vooruitgang vergeleken met ouderwetse typemachines. Binnen de faculteit was wel een netwerk van terminals aanwezig die aangesloten waren op het mainframe van het rekencentrum. Daarop maakte ik mijn eerste geautomatiseerde catalogus."
"Later kreeg ik mijn eerste pc om op te werken. Als je een tekstverwerkingsprogramma wilde opstarten moest je eerst een floppy insteken. Daar stond het programma op. En je tekst bewaren? Dan moest je een leeg floppy insteken en daar je tekst op opslaan. Zo'n andere tijd", vertelt Marjolein.
Terug van vakantie voor lustrum
Marjolein laat een map met oude documenten zien. Briefpapier van 75 jaar EUR, een evaluatie van 90 jaar EUR en een communicatieplan voor 100 jaar EUR. Voor het 100-jarige lustrum moest Marjolein zelfs terugkomen van haar vakantie. "Er moest nagedacht worden over wat we gingen doen met het lustrum."
Andere lustrumjaren verliepen meestal iets rustiger. Voor Marjolein is een lustrumjaar altijd speciaal. En niet alleen die van de universiteit maar ook van de faculteit. De ESSB viert dit jaar het 60-jarig bestaan. "Het is net als je verjaardag. Het ene jaar is uitbundiger dan het andere jaar. Het is een manier om extra aandacht aan jezelf te geven."
"Tijdens een stevige storm waaide een groot deel van het dak eraf"
Marjolein Kooistra
Persvoorlichter en communicatie adviseur
Dak eraf gewaaid
Een van de spectaculairste dingen wat Marjolein hier heeft meegemaakt is dat er een dak van een gebouw af waaide. "Op de locatie van Sanders Building stonden ooit barakken waarin kantoren waren ondergebracht. Met een stevige storm waaide een groot deel van het dak eraf. Gelukkig raakte er niemand gewond."
Je houdt het alleen 40 jaar vol als de werkplek fijn is. Twee aspecten van werken bij onze universiteit springen eruit voor Marjolein: autonomie en de werkdynamiek. "Ik heb veel vrijheid in mijn werk. Dat is vanaf dag 1 en het past goed bij mij. Ik heb altijd binnen faculteiten gewerkt. Het directe contact met wetenschappers is speciaal. Vooral binnen onze faculteit ESSB. We zijn zo met maatschappelijke vraagstukken bezig. Daaraan bijdragen vind ik het leukst."
