Thomas Peeters over de lelijke kant van het voetbal

Zijn de grote voetbalclubs in België te machtig?

Peeters: er is sprake van een conglomeraat van bedrijven die er uiteraard alles aan doen om hun belangen te behartigen. Wie gezien wordt en hoe het werkt met tv-rechten en -gelden, wordt hoofdzakelijk bepaald door de grootste spelers op het voetbaltoneel. Een tweede vraag is: wat houdt men over als een deal mislukt? Er staat een hoop op het spel en dit verklaart deels de scheve machtsverhoudingen.

Transfersysteem

Volgens Peeters is het beter als het huidige transfersysteem ophoudt te bestaan. Tevens komt hij direct met een alternatief: het zou net zo kunnen en moeten werken als bij een normale werkgever. Krijg je een aanbod, dan moet het je vrijstaan om te vertrekken naar een andere club. Clubs zoals Ajax zijn grote winnaars wat dit betreft: ze kopen een speler aan voor een relatief klein bedrag, terwijl ze ze verkopen voor miljoenensommen. Grote clubs willen niet steeds de hoofdprijs betalen, dus halen ze ontzettend veel spelers binnen. Het gevolg: talent dat op de bank moet zitten, een verspilling.

Spelershandel

Clubeigenaars breiden clubs uit en verhandelen spelers, waar grote bedragen mee verdiend kunnen worden. Het blijft echter volgens Peeters lastig om daarin een onderscheid aan te brengen tussen eigenaars die dit met de verkeerde intenties doen en eigenaars die met reine handen begonnen zijn en nog steeds het beste voor hebben met een club. In België is er geen minimumloon in het voetbal, waardoor het mogelijk is om tegen een zeer lage prijs spelers op te stellen. De wetgeving zorgt ervoor dat een aankoop van een speler in Nederland soms vijf keer zo duur is dan een aankoop in België. Het blijft, geeft Peeters aan, nog steeds een grijs gebied: sommige investeringen pakken nou eenmaal goed uit, andere een stuk minder fortuinlijk.