De dossiers bij het Openbaar Ministerie (OM) tegen protesterende boeren stapelen zich op. Er lopen door heel Nederland strafzaken tegen boeren die worden verdacht van onder andere opruiing, geweldpleging, bedreiging of andere delicten. In een aantal gevallen wordt gebruik gemaakt van supersnelrecht of snelrecht. Joost Nan, hoogleraar Straf- en Strafprocesrecht aan Erasmus School of Law, stelt in De Volkskrant dat de overheid deze vorm van berechting toepast om een signaal af te geven, de vraag is echter of dit signaal ook effectief is.
Naar aanleiding van de boerenprotesten van de afgelopen periode zijn er veel strafzaken en onderzoeken gestart tegen boeren die verdacht worden van misdrijven zoals opruiing en geweldpleging. Politie en Justitie voeren in een Nederland een lik-op-stukbeleid, bedoeld om bepaalde strafzaken versneld af te kunnen handelen. Het supersnelrecht handelt een zaak af in drie tot zes dagen na inbewaringstelling en het snelrecht binnen zeventien dagen. Alleen bij eenvoudige zaken en bij bepaalde soorten delicten is deze vorm van afhandeling mogelijk.
Nan begrijpt de keuze voor het (super)snelrecht van het OM: “Dat het Openbaar Ministerie er nu voor kiest om een aantal zaken op korte termijn voor de rechter te brengen, is begrijpelijk. Zo kan de overheid een tegengeluid laten horen: kijk uit, wij treden op tegen dit soort misdrijven.” Vanuit de politiek en de maatschappij zijn de geluiden immers ook hoorbaar om wederrechtelijke handelingen tijdens de boerenprotesten te bestraffen.
Of het signaal dat nu wordt afgegeven ook zo overkomt bij de betogers is moeilijk te zeggen, volgens Nan: “Het is volgens mij nog nooit wetenschappelijk bewezen dat mensen door een snelrechtprocedure afzien van een misdrijf. Sterker, het zou de toon kunnen verharden. Zo’n snelle veroordeling kan het wij-zijgevoel onder een bepaalde groep – boeren, in dit geval – versterken en het verzet doen groeien.”
- Professor
- Meer informatie
Klik hier voor het hele bericht van De Volkskrant.
