Erasmus Universiteit Rotterdam, Hogeschool Rotterdam en Hogeschool Inholland Rotterdam luiden gezamenlijk de noodklok over het groeiende en inmiddels nijpende probleem rond studentenhuisvesting. We roepen de gemeente op om de handen ineen te slaan en samen met ons naar oplossingen te zoeken om studenten die een woning zoeken niet in de kou te laten staan. Voor nu, maar ook voor de toekomst.
Dit collegejaar zijn zo’n 30.000 nieuwe studenten aan de universiteit, hogescholen en MBO’s aan een opleiding in Rotterdam gestart. Nieuw talent voor de stad en haar omgeving behouden is van belang voor de werkgevers in alle sectoren in de stad en de regio. In dezelfde stad wonen en studeren zorgt voor een grotere binding met de stad.
Ellen van Schoten, vice-voorzitter van de Erasmus Universiteit Rotterdam: “We vragen meer urgentie. Als universiteit spannen we ons maximaal in om zoveel mogelijk studenten succesvol hun studie te laten volgen. Het is belangrijk dat studenten zich thuis voelen in de stad, maar vooral dat ze een veilige woon- en studeeromgeving hebben. Dat studenten de mogelijkheid hebben in Rotterdam of omgeving te kunnen wonen is belangrijk voor nu, voor de toekomst en voor de stad.”
Signalen
Er is grote behoefte aan meer betaalbare studentenhuisvesting om de grote groep studenten te blijven binden aan onze stad, tijdens en na de studie. De instellingen ontvangen steeds meer signalen over studenten die expliciet kiezen voor studievertraging om niet terug te moeten gaan naar hun ouderlijk huis na het afronden van de studie. Een dringende en gerichte aanpak is dan ook nodig voor zowel instroom als doorstroom in studenten- en jongerenhuisvesting.
Daarom doen we een beroep op de gemeente, om samen met ons, deze problematiek met urgentie aan te pakken. Zo willen we samen met de gemeente bijvoorbeeld de mogelijkheid verkennen van een aanpak, waarbij het onderwijs, de gemeente en woningcorporaties een samenwerking aangaan gericht op een duurzame voorraad studentenwoningen.
De noodklok
Ellen van Schoten: “Ook binnen onze eigen organisatie luiden we de noodklok. We vragen onze medewerkers en studenten om naar mogelijkheden te kijken (tijdelijk) woonruimte aan te bieden, waar mogelijk. We weten dat dit geen structurele oplossing biedt voor dit ingewikkelde vraagstuk en beseffen dat met name onze jonge medewerkers en de studenten zelf vanwege krapte op de woningmarkt vaak al klein wonen. Daarom is er een gerichte aanpak noodzakelijk en daar hebben we de overheid bij nodig.”
