Moeten we ons geld investeren in China?

Indrukwekkende ontwikkeling

Pieterse-Bloem benadrukt dat China de afgelopen 30 jaar een zeer indrukwekkende ontwikkeling heeft doorgemaakt, niet alleen als economie maar ook als wereldmacht. Toch zit er ook een donkere kant aan: naast deze groei heeft China ook enorm veel schuld. Bovendien is de aard van de Chinese markt heel anders dan dat wij gewend zijn van onze markten. 'Veel van de obligaties zijn afkomstig van beleidsbanken', legt Pieterse-Bloem uit. 'Dit zijn banken die heel dicht bij de staat staan, en wat ze doen is geld lenen aan andere entiteiten in China die van de staat zijn. Wat je dus moet begrijpen is dat in China in zekere zin alles van de staat is.’

Interne schulden

Zoals gezegd, heeft China veel schulden en een groot deel van die schulden zijn intern. Dit betekent dat er zeer weinig buitenlands eigendom is, slechts 5% om precies te zijn. Dit is zeer weinig in vergelijking met de wereldeconomie. We zien echter wel dat buitenlands eigendom steeds meer wordt opgenomen in de industrieën. Als je dus belegt in een globale index, is de kans groot dat Chinese investeringen al in je portefeuille beginnen te komen. ‘Het zit in de Bloomberg indexen en in de indexen van de familie van JP Morgan, dus wees je daar bewust van', zegt Pieterse-Bloem.

Zorgwekkende krantenkoppen

De afgelopen tijd zijn er veel krantenkoppen verschenen die voor beleggers met investeringen in China zorgwekkend zijn. Denk aan de spanningen in Hong Kong en de bewering dat de periode van supergroei in China voorbij zou zijn. Is het gezien de huidige omstandigheden eigenlijk nog wel verstandig om te investeren in Chinese obligaties? ‘Als je als pensioenfonds besluit om in China te investeren, dan doe je dat voor de lange termijn’, zegt Pieterse-Bloem. ‘Pensioenfondsen hebben een lange-termijn-horizon en moeten daarom ook beleggen met een langetermijnvisie. Ik denk dat de belangrijkste vraag is of China de overgang kan maken van een exportgeleide economie naar een consumentengeleide economie. En vooral of China dat in zijn huidige vorm kan.’

Een balans vinden

China is immers een door de staat geleide economie, benadrukt Pieterse-Bloem. ‘Zijn ze met hun door de staat geleide marktkapitalisme wel in staat om de overgang die ze proberen te maken, te bewerkstelligen? Zullen ze in staat zijn om een balans te vinden tussen groei en schuld? Gaan ze een balans vinden tussen negatieve demografie en verstedelijking, en daarnaast ook nog de middenklasse transformeren? En zijn ze in staat om dat op een duurzame manier te doen, aangezien ze momenteel worden geconfronteerd met enorme milieuproblemen? Ik denk dat dat het gesprek is dat pensioenfondsen moeten houden, want dat is in feite waar je op de lange termijn op wedt.’