Mick was Andy's gedroomde muze

Warhol zei ooit: ‘In the future everyone will be famous for 15 minutes.’ In ons huidige selfie- vlog- en Instagramtijdperk kunnen we niet anders dan concluderen dat hij een vooruitziende blik had. Was roem in de jaren zestig van de vorige eeuw al een essentieel onderdeel van onze cultuur, anno nu met sociale media en realitysterren is dat nog veel meer het geval. Warhol was niet wars van die roem, streefde die na, en vond het zelfs een kunstvorm.

White male gaze?

Het portret van Mick Jagger uit de collectie van de Erasmus Universiteit Rotterdam is begin 1986 aangekocht. Zoals Warhol al zijn portretten in series maakte, is ook dit portret van Jagger onderdeel van een reeks. Warhol maakte de collage in 1975 op basis van foto’s die hij van Jagger gemaakt had. Veel musea bezitten een van Warhols Jaggerportretten. Mick Jagger was een van de vele beroemdheden die in Warhols werk figureerden.

Een typisch voorbeeld van de white male gaze in de kunst? Witte man schildert iconische witte man? Daar valt veel op af te dingen. Ook Warhols queer identiteit is immers een kenmerk van zijn kunst. Theatraliteit, felle kleuren, make-up, het zijn de elementen die horen bij Warhols werk. Ook in zijn beroemde portrettenreeksen van Marilyn Monroe of Liz Taylor bijvoorbeeld. Maar zelfs Mao Zedong ziet er in Warhols zeefdrukken uit als een dame, inclusief lippenstift. Wat dat betreft is Mick Jagger een gedroomde muze voor Warhol. Een rockartiest die altijd zijn seksualiteit verkende. Die macho kan zijn en wuft tegelijk. Die vrouwelijkheid kan vieren zonder een grammetje mannelijkheid te verliezen.

Dat vanzelfsprekende androgyne spreekt ook uit dit werk. Jagger en Warhol kenden elkaar al voor deze portret- reeks. Warhol maakte in 1971, nauwkeurig gebriefd door Jagger, de cover voor het album Sticky Fingers van de Rolling Stones. Een platenhoes met de foto van het kruis van een man in strakke jeans, die een legendarisch rock-‘n-rollalbum een onverbloemd homo-erotisch tintje zou geven.

De collectie groeit

In 1963 begon de Erasmus Universiteit met het opbouwen van een kunstcollectie. Aanvankelijk richtte de collectie zich op heden- daagse grafiek, na 2000 werd de collectie ook uitgebreid naar kunstvormen als fotografie, schilderijen en installaties. Het doel: studenten in aanraking laten komen met kunst, en de universiteit esthetisch verantwoord verfraaien. Als algemeen uitgangspunt wordt gestreefd naar kwaliteit; bepaald door artistiek niveau, mate van originaliteit, kunsthistorisch belang en technische uitvoering. Niet alleen van gerenommeerde kunstenaars wordt werk aangekocht, ook van jonge kunstenaars die talentvol en veelbelovend zijn.