Op dinsdag 13 december is econoom en Nobelprijswinnaar Thomas C. Schelling (1921) overleden. Schelling, die in 2003 een eredoctoraat van Erasmus School of Economics ontving, was een Amerikaanse econoom en hoogleraar buitenlandse politiek, binnenlandse veiligheid, nucleaire strategie en wapenbeheersing aan de School of Public Policy van University of Maryland, College Park. Hij was tevens docent aan het New England Complex Systems Institute. In 2005 ontving hij (samen met Robert Aumann) de Nobelprijs voor de Economie voor “het vergroten van ons inzicht in conflict en samenwerking met behulp van de speltheorie”.
Thomas Schelling was een van de belangrijkste denkers op het gebied van de speltheorie, een benadering voor het modelleren van strategische interacties die hele onderzoeksgebieden van de sociale wetenschappen opnieuw definieerde, en de zwakke plekken van de gangbare economische benaderingen blootgelegde door middel van levendige gedachte-experimenten. Hij citeerde zelden andere wetenschappers.
Schelling gebruikte basisinzichten om de manier waarop we over conflict-denken radicaal te veranderen. Hij heeft enkele zeer belangrijke publicaties op zijn naam staan, onder andere over nucleaire strategie. Toen hij als econoom in de regering van president Truman werkte, raakte professor Schelling geïntrigeerd door de slimmigheden en onderhandelingstactieken die hij tijdens internationale onderhandelingen waarnam. Naarmate de Koude Oorlog zich ontwikkelde, raakte hij gefascineerd door de complexiteit van nucleaire strategie, die toen nog in de kinderschoenen stond en een bron van wereldwijde angst was.
Erasmus Universiteit Rotterdam kende Schelling in 2003 een eredoctoraat toe vanwege zijn gecombineerde belangstelling voor theorie en belangrijke beleidskwesties. In zijn lofrede sprak zijn erepromotor, professor Maarten Janssen van Erasmus School of Economics, de volgende woorden: “Door in zijn werk de nadruk op beleidsrelevantie te leggen heeft Schelling economen erop gewezen dat ‘de wiskundige structuur ... de analyse niet mag domineren’ en dat er ‘een gevaar schuilt in een te hoge mate van abstractie’. De combinatie van theoretische innovatie en de nadruk op beleid heeft ertoe geleid dat Schelling niet alleen in het vakgebied van de economie een invloedrijk wetenschapper is, maar ook in andere vakgebieden zoals politieke wetenschappen, rechten, sociologie en zelfs geneeskunde.”
Thomas Schelling heeft in een groot aantal verschillende vakgebieden gepubliceerd, waaronder militaire strategie en wapenbeheersing, energie- en milieubeleid, klimaatverandering, terrorisme, conflict- en onderhandelingstheorie, rassenscheiding en integratie en gezondheidsbeleid. Tot zijn meest invloedrijke werken behoren Micromotives and Macrobehavior (1978) en The Strategy of Conflict (1960).