Een nieuwe studie van universitair docenten Clément S. Bellet van Erasmus School of Economics en Eve Colson-Sihra van The Hebrew University of Jerusalem onthult hoe economische ongelijkheid de bestedingsprioriteiten van arme huishoudens ingrijpend verandert, vaak ten koste van primaire voedingsbehoeften.
Het onderzoek, gepubliceerd in de Journal of the European Economic Association, levert overtuigend bewijs dat ongelijkheid consumptiegewoonten van armen beïnvloedt. Hun uitgaven weg van basisbehoeften zoals basisvoedingsmiddelen verschuiven en meer naar luxegoederen. Deze studie benadrukt de rol van sociale inclusie in het ongelijkheidsdebat en laat zien dat de behoefte aan erbij horen de consumptiekeuzes van de armen vormgeeft. Het geeft een nieuwe betekenis aan wat als basisbehoeften wordt beschouwd.
De behoefte aan sociale inclusie
De auteurs analyseerden uitgebreide consumptie-enquêtedata uit India over een lange tijdsperiode. Zij constateerden dat naarmate het verschil tussen sociale klassen toeneemt, arme huishoudens hun calorie-inname verlagen, wat leidt tot een toename in ondervoeding. Dit gebeurt ondanks stabiele inkomensniveaus. Met andere woorden, wanneer er meer economische ongelijkheid is, besteden huishoudens meer middelen aan 'kleine luxeproducten' die verband houden met sociale inclusie en status, zoals zuivelproducten of bewerkte voedingsmiddelen, vaak ten koste van essentiële voedingsbronnen zoals granen, groenten en andere primaire voedingsmiddelen.
De bevindingen suggereren dat economische vergelijking met hogere inkomens een belangrijke rol speelt bij het vormgeven van wat individuen als noodzakelijk beschouwen. Huishoudens met een lager inkomen kunnen luxeproducten aanschaffen als een manier om hun sociale status te verhogen. In de afgelopen decennia is een afnemende calorie-inname geobservoord over de gehele Indiase bevolking. Dit fenomeen, bekend als de calorische consumptiepuzzel, kan waarschijnlijk worden verklaard door de bevindingen van Bellet en Colson-Sihra: doordat armere huishoudens luxegoederen verkiezen boven essentiële voeding, neemt hun calorie-inname af, zelfs wanneer hun inkomen stabiel blijft. Dit wijst op een herdefiniëring van basisbehoeften in samenlevingen met toenemende ongelijkheid.
Herziening van armoedebestrijding
De studie benadrukt de noodzaak voor beleidsmakers om gedragsmatige economische factoren mee te nemen bij het ontwerpen van armoedebestrijdingsprogramma's. Traditionele welzijnsmaatregelen gaan er vaak van uit dat economische groei vanzelf leidt tot betere toegang tot basisvoeding. Echter, als toenemende ongelijkheid de bestedingsprioriteiten verschuift naar sociale inclusie in plaats van basisbehoeften, kunnen armoedebestrijdingsinspanningen minder effectief zijn.
Volgens Bellet en Colson-Sihra weerspiegelt ongelijkheid niet alleen een kloof in welvaart, maar vormt het ook actief de consumptiebeslissingen van de armen. Om dit aan te pakken, zouden welzijnsmaatregelen rekening moeten houden met de sociale en psychologische druk die het bestedingsgedrag van huishoudens met een lager inkomen beïnvloedt. Deze inzichten reiken verder dan India en roepen kritische vragen op over hoe ongelijkheid consumptiepatronen beïnvloedt in zowel ontwikkelings- als ontwikkelde economieën.
- Universitair Docent
- Meer informatie
Krijg open toegang tot de paper via deze link.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Ronald de Groot, Media & Public Relations Officer bij Erasmus School of Economics, rdegroot@ese.eur.nl, mobiel: 06 53 641 846.
