Het leeftijdscriterium bij schaarse ic-bedden gaat er ten onrechte vanuit dat een oudere altijd meer kansen in het leven heeft gehad dan een jongere, zegt Hafez Ismaili M’hamdi, universitair docent bij het Erasmus MC, in Trouw.
Hafez Ismaili M’hamdi schrijft over het leeftijdscriterium: 'De ethische basis voor het leeftijdscriterium is het zogenaamde ‘fair innings’-argument, het argument dat iedereen zoveel mogelijk gelijke kansen moet hebben om alle levensfasen te doorlopen. Zo worden gelijkwaardigheid en kansgelijkheid gewaarborgd – twee fundamentele waarden. Bovendien is er geen sprake van discriminatie; er wordt namelijk niet op basis van arbitraire criteria zoals huidskleur, geslacht of opleiding geselecteerd. Maar hoe ‘fair’ is het ‘fair innings’-argument eigenlijk?'
Kansgelijkheid nastreven in een samenleving van ongelijke kansen is ethisch gezien problematisch
'Het zou fair zijn als mensen levens leiden met vergelijkbare kansen. Maar is dat zo? Volgens het ‘fair innings’-argument moet bijvoorbeeld voorrang gegeven worden aan een 55-jarige boven een 61-jarige. De 61-jarige heeft immers meer kansen gehad. Maar heeft de 61-jarige havenarbeider uit Charlois daadwerkelijk meer kansen genoten dan de 55-jarige Zuidas-advocaat? Heeft de 22-jarige invalide student meer kansen gehad dan de 17-jarige atleet? Dat is op z’n minst betwistbaar. En gegeven deze betwistbaarheid is de ethische basis te wankel om categorisch van de oudere generaties het grootste offer te vragen: het leven zelf. In andere woorden, kansgelijkheid nastreven in een samenleving van ongelijke kansen is ethisch gezien problematisch.'
Lees het gehele artikel in Trouw.
