Anne Gielen, hoogleraar arbeidseconomie en beleid aan Erasmus School of Economics, is geïnterviewd voor een artikel van het FD. Hier kreeg zij met twee anderen de vraag wat haar blik was op (kansen)ongelijkheid.
Gielen deed in 1993 onderzoek naar de korting op arbeidsongeschiktheidsuitkeringen (WAO), waarna weer veel WAO’ers aan het werk gingen. Dit heeft uiteindelijk veel positieve resultaten opgeleverd in de levens van henzelf en hun nakomelingen. Mede door dit onderzoek werd duidelijk hoe armoede en ongelijkheid generaties lang kunnen doorwerken. Zo hebben armere ouders vaak geen geld voor bijlessen voor hun kinderen, waardoor zij ook weer een achterstand krijgen vergeleken met kinderen uit rijke gezinnen. Ook in het sollicitatieproces kunnen niet-werkende ouders vaak minder helpen. Gielen noemt het complexe materie, waarvoor ook zij helaas nog niet de goede oplossingen heeft.
Ongelijkheid op zichzelf is niet erg, vindt Gielen. Zo maakt iedereen zijn eigen keuzes, daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. Kansenongelijkheid daarentegen is wel een probleem. Daar blijken de gezinsomstandigheden zeer van belang te zijn. Overheidsgrijpen dient te helpen, maar dit kan op zijn beurt ook weer impact hebben op het gedrag van mensen en leiden tot gedragsveranderingen. Financiële prikkels kunnen niet alles oplossen, voor nu is het vooral van belang om de oorzaken van armoede en ongelijkheid te achterhalen, maar zover zijn de onderzoekers nog niet.
- Professor
- Meer informatie
U kunt het volledige artikel van het Financieele Dagblad, 12 april 2024, hierboven downloaden.
