De bestrijding van racisme is geen ‘crisis-aanpak’, betoogt hoogleraar migratie- en diversiteitsbeleid Peter Scholten. Drie aspecten maken dat verandering kan beklijven.
Hoe nu verder met het Black Lives Matter debat? Zal de succesvolle agendering van raciale ongelijkheid zich ook vertalen in een duurzame en daadkrachtige aanpak? Facebook en Instagram namen vorige week het voortouw met concrete maatregelen. Wat is er nodig om ook ons overheidsbeleid in beweging te krijgen? Nu Nederland terugkeert van vakantie en de samenleving weer op gang komt, is het een goed moment om te reflecteren op de vraag hoe voorkomen kan worden dat BLM verzandt.
Vertaling
Om daadwerkelijk een vuist te maken tegen raciale ongelijkheid, zal het BLM-debat echter een drietal tekortkomingen moeten oplossen. Een eerste tekortkoming betreft de nog gebrekkige verbreding van het BLM-debat naar de Nederlandse situatie. In het sterk Anglo-Amerikaanse BLM-debat ligt de nadruk met name op kleur of ras. Hoewel kleur en ras in Nederland ontegenzeggelijk een belangrijke rol spelen, is het hier vaak erg verweven met etniciteit, cultuur en religie als grondslagen voor ongelijke behandeling.
Denk aan de ernst van islam-haat die ook in internationaal vergelijkend perspectief in Nederland juist stevig verankerd is. Van de bredere groep Nederlanders ‘met een migratieachtergrond’ lijkt niet iedereen zich in gelijke mate betrokken te voelen bij het BLM-debat.
Een vertaling naar de Nederlandse situatie vraagt juist om een verbreding naar raciale, etnische en religieuze ongelijkheid en zou daarmee ook het momentum voor daadwerkelijke veranderingen kunnen versterken.
- Professor
- Meer informatie
Lees het gehele artikel op de website van de Volkskrant.
- Gerelateerde content
