Henny Langeveld (1926-2004): de eerste vrouwelijke hoogleraar aan de EUR

Hendrika Maria Langeveld was in twee periodes verbonden aan onze universiteit: tussen 1962 en 1973 was zij lector en hoogleraar aan de Nederlandse Economische Hogeschool (voorloper van de EUR), en van 1986 tot haar emeritaat in 1991 bekleedde zij de leerstoel Emancipatievraagstukken.

In 1969 werd ze benoemd als hoogleraar op de leerstoel Empirische Sociologie aan de sociale faculteit, de huidige Erasmus School of Social and Behavioural Sciences. Zo ging Langeveld de boeken in als de eerste vrouwelijke hoogleraar aan onze universiteit. Ze vertelde in een interview dat dit in die tijd niet uitgebreid werd benoemd. En het feit dat ze als eerste vrouw hoogleraar werd in een mannenbolwerk vond ze een minder belangrijke kwestie dan de manier waaróp: voor ze hoogleraar werd, werd ze eerst benoemd als lector, terwijl de meeste mannen in die tijd rechtstreeks hoogleraar werden.

In deze periode verscheen ook Langevelds misschien wel belangrijkste werk: Vrouw-Beroep-Maatschappij (1969). Hierin evalueert zij de posities van vrouwen in het Nederlandse arbeidsbestel van die dagen. In die tijd was dit boek hét standaardwerk op het terrein van de sociaal-wetenschappelijke analyse van de vrouwenemancipatie.

Maatschappelijke impact met wetenschappelijk onderzoek

In 1973 maakte zij de overstap naar Den Haag en werd ze kaderlid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Dit was geen vreemde keuze, want Langeveld stond erom bekend met haar onderzoek actief de aansluiting bij beleid op te zoeken. Hier was zij erg goed in: ze leverde belangrijke bijdrages aan beleidsvorming binnen diverse maatschappelijke kwesties. Haar houding sluit naadloos aan bij de traditie van onze universiteit, die we nu ook expliciet maken onder de noemer ‘making positive societal impact’.

Haar onderzoek naar onderwerpen als de cultuur van de verzorgingsstaat, ontwikkelingen rond huwelijk en gezin en vrouwenemancipatie zijn van grote invloed geweest en daar plukken we nog steeds de vruchten van. Doordat er nu een gebouw op onze campus is dat haar naam draagt, worden we blijvend herinnerd aan haar baanbrekende onderzoek.