Effect werkgeheugentraining niet aangetoond

Het werkgeheugen is een onderdeel van het geheugen, heeft een gelimiteerde capaciteit en is betrokken bij cognitieve functies als redeneren en leren. Uit onderzoek blijkt dat er een samenhang lijkt te zijn tussen een verminderd functionerend werkgeheugen en  symptomen van psychopathologie, zoals depressie, angst en verslaving en moeite met leren en onthouden. Recent onderzoek suggereert dat het mogelijk zou zijn om de werkgeheugencapaciteit (WGC) te verhogen, en dat deze WGC vergroting zou kunnen leiden tot verbeteringen bij mensen die cognitieve problemen hebben, zoals personen met ADHD, schizofrenie en mensen die herstellen van een beroerte.

Verbetering mentaal welzijn
Wanmaker onderzocht in voor haar proefschrift of het vergroten van het werkgeheugen kan leiden tot een vermindering van psychopathologie en een verbetering van mentaal welzijn, academische prestatie en gerelateerde factoren. Zij keek onder meer bij depressieve, angstige en verslaafde personen of een werkgeheugentraining leidde tot een vergrote WGC en een vermindering van psychopathologie.

Uit haar onderzoeken bleek dat het effect van werkgeheugentraining op de WGC inconsistent is. Daarnaast leidde de training in geen enkele studie tot verminderd(e) depressie klachten of piekeren. Bij verslaafde personen resulteerde de training evenmin tot een vermindering van middelengebruik, drang naar middelen, focus op middel gerelateerde stimuli en impulsiviteit.

Gezonde studenten profiteerden ook niet van een werkgeheugentraining op het gebied van studieprestatie, omgaan met negatieve ervaringen, zelf- en aandacht controle, stress, impulsiviteit en negatieve opkomende gedachten.
Ondanks dat werkgeheugentraining tot veelbelovende mogelijkheden zou kunnen leiden, laten de resultaten van dit proefschrift zien dat gebruik van deze nieuwe therapiebenadering kritisch moet worden beschouwd.