Doneren aan Oekraïne: op deze manieren kun je het beste helpen

Bij uitzonderlijke rampen slaan de 11 samenwerkende hulporganisaties, waaronder Het Rode Kruis, Unicef, Cordaid en Stichting Vluchteling, de handen ineen om geld in te zamelen voor hulp aan slachtoffers en wordt giro 555 geopend om geld te storten.

Meer zicht op grote organisaties

Het grote voordeel van zo’n samenwerking is dat iedere hulporganisatie zijn eigen expertise heeft en eigen netwerken en contacten in het conflictgebied en omringende landen, omdat ze daar al jaren aan het werk zijn.

“Er is altijd een beetje geld nodig voor de organisatie zelf, maar het geld gaat overwegend naar het land zelf en wordt daar via lokale kanalen uitgegeven om mensen bij te staan. En juist grote organisaties worden enorm goed gecontroleerd op hoe zij hun geld uitgeven, dat is het verschil met minder bekende organisaties”, aldus Hilhorst. Hulporganisaties leggen verantwoording af voor iedere euro die ze uitgeven.

“Bij privéinitiatieven zie je moeilijker wat er met de donatie gebeurt”

Naast doneren aan een grote hulporganisatie, kun je inmiddels bijdragen aan talloze initiatieven van Nederlandse burgers die zich inzetten voor Oekraïne. Voedselpakketten, oude kleding, knuffels en dekens worden ingezameld om te verschepen naar het oorlogsgebied.

Ondanks dat deze initiatieven goed bedoeld zijn, kijkt Hilhorst er kritisch naar. “Organisaties als het Rode Kruis en Giro 555 werken zoveel mogelijk met Oekraïense organisaties samen die ervoor zorgen dat het geld op de juiste plek terechtkomt. Van veel privéinitiatieven kun je moeilijker zien wat er mee gebeurt, hoe goed bedoeld ook. Het kan zelfs de andere hulp in de weg zitten.” 

Hoe kunnen hulporganisaties steun bieden in een conflictgebied?

Op dit moment zie je volgens Hilhorst groot onderscheid in de manier hoe hulp terechtkomt, tussen de gebieden die door de Oekraïense overheid gecontroleerd worden, en die waar Russische separatisten de macht hebben. “Het is de vraag wat er gebeurt als meer gebieden in pro-Russische handen vallen. Behalve de vraag of ze toestemming krijgen van de autoriteiten die in dat gebied de macht hebben, is het inderdaad ook de vraag of het niet te gevaarlijk is.”

Hier maakt de ene organisatie andere afwegingen in dan de andere, vertelt ze. “In geval van nood proberen organisaties dan vanaf afstand hulp te verlenen. En er is de mogelijkheid om noodpakketten te sturen die door lokale organisaties verdeeld worden.”