De muziekindustrie heeft door de coronacrisis een flinke klap gekregen. Terwijl muzikanten voor hun levensonderhoud bijna volledig afhankelijk zijn van live-optredens, wordt het grote geld verdiend door een kleine groep binnen de sector. Pauwke Berkers, cultuursocioloog bij de Erasmus School of History, Culture and Communication en Frank Kimenai, buitenpromovendus en al ruim vijftien jaar werkzaam in de muzieksector, vragen zich af: Is er eigenlijk wel toekomst voor de muziekindustrie?
Tijdens een onderzoek kan je op verschillende manieren naar de muziekindustrie kijken. Pauwke Berkers en Frank Kimenai hebben de metafoor van een ecologie gebruikt. In het artikel van Erasmus Magazine legt Kimenai uit: ''In de basis is een ecosysteem de verzameling van levende en niet-levende factoren in een bepaald gebied en hoe ze zich tot elkaar verhouden.Het interessante is hoe binnen deze muziekecosystemen de mensen, bedrijven en instellingen zich tot elkaar verhouden.''
Het grootste probleem is volgens Berkers en Kimenai dat de muzieksector, of de kunstsector in het algemeen, is een sector waar inkomen scheef verdeeld is. Er heerst een 'winner takes all' principe, waar veel mensen bijna niets verdienen en een paar mensen heel veel. De discussie hierover was al gaande voor de coronacrisis, maar die is nu in een stroomversnelling gekomen. Berkers betoogt: ''De coronacrisis zou een historische scheidslijn kunnen zijn, waar de vraag wordt gesteld of we terug moeten gaan naar hoe het eerst was, of dat er juist nu iets moet veranderen. De coronacrisis kan in positieve zin een keerpunt zijn voor de muziekindustrie.''
- Universitair Hoofddocent
- Meer informatie
