Vakantie is voor mij voornamelijk een vervelende onderbreking van mijn werk of zoals filmmaakster Lidija Zelovic op de radio zei: ‘Vakantie is alleen maar leuk omdat je weet dat er na een bepaalde tijd een einde aan is en je weer terugkeert in normaal.’ Daarom zijn oorlogen en ruzies niet leuk.
Ik gebruik de vakantie eigenlijk best vaak om dingen uit te leggen, bijvoorbeeld het voegwoord ‘of’: Ik ga deze zomer naar Spanje of ik ga naar Italië. Ik weet wel dat dit voor Syriërs geen logische keuze is maar ik krijg de zin: ik ga deze zomer naar Abu Dhabi of ik ga naar Dubai heel moeilijk uit mijn mond. De ene zandbak voor de andere.
Taal speelt natuurlijk ook een rol. We gaan liever naar Antwerpen dan naar Brussel, er zijn vriendelijke eilanden in de Caribische zee en aan de Spaanse kust kun je patat met kroket eten. Ik heb Franse vrienden die liever kiezen voor Montreal in plaats van New York. Met Arabisch kun je ook een eindje in je eigen taalwereld reizen maar ook hier zijn er voorkeuren. De bevolking uit de Maghreb (van Marokko tot Egypte) klinkt een beetje boers in de oren van iemand uit Damascus of Beiroet. Een tandarts uit Damascus klaagde in mijn klas dat er in zijn wijk (Delfshaven) wel heel veel Marokkanen wonen. Ik dacht dat Wilders al genoeg medestanders had.
Ik gebruik de vakantie ook om ze te laten dromen. Dan blijkt dat waar we vandaan komen en in wie we geloven helemaal niks uitmaakt. De zon. De zee. Meer moet dat niet zijn. Wij doen alles aan zee: we wonen aan zee (We noemen plaatsen Bergen aan Zee of Egmond aan Zee) we boeken een hotel aan zee en genieten van een dagje aan zee. Dat is raar voor een taalleerder.
‘Ik wil het lieverst met mijn vriend naast de zee zitten.’
Als ik erover nadenk, doe ik dat ook het lieverst: ik wil er niet in, Ik wil er niet op, ik wil er gewoon rustig naar kijken terwijl ik er naast zit. Dat is eigenlijk ook de plek die de natuur je geeft want de zee was er eerder dan wij dus zit je uit een beetje respect naast de zee. Dankjewel Ahmed.
‘Ik wil lekker zeevoed eten en mensen in de zeestad zijn altijd heel vriendelijk.’
Potverdorie, Nia heeft gelijk. In alle zeedorpen en zeesteden waar ik ooit was, waren de mensen inderdaad heel vriendelijk en natuurlijk moet je daar zeevoed eten omdat het zo vanuit de zee op je bord springt. Dankjewel Nia.
‘We zaten naast de zee en zwamden een uur.’
Onregelmatige werkwoorden. Je moet ze je uit je hoofd leren, doe elke dag twee woorden, herhaal ze en doe er elke dag twee bij. Ze bestaan trouwens in heel veel talen dus niet zeiken. Zwammen is trouwens ook een mooi woord. Oeverloos kletsen doe je het mooist als je naast de zee zit. Dankjewel Nadia.
‘Zal ik olie op jou gieten.’
Deze zin van Mahmoud vergt enige uitleg. We hadden het over relaties en hoe je in verschillende situaties een mooie openingszin kunt maken. Een flirtzin. We waren via het café, het museum en het station op het strand beland. Een kunstenaar uit Damascus vertelde mij ooit dat zonder het geloof alles in de Arabische wereld om seks draait. Ik geloof dat zonder geloof het overal beter zou gaan de in de hele wereld maar als je in Arabische landen hoort: ‘Ik heb een sleutel van jouw hartje’ of ‘Jij bent een bloem die opengaat,’ ladies, be prepared. In de klas viel het mee wat hormonale driften betreft, zelfs op het strand. Mahmoud was bijzonder behulpzaam met zijn zonneolie of zijn frituurpan. Dankjewel Mahmoud.
‘De zee hebt een grote lucht.’
Rotterdamser kan het niet zijn, Ella. Je hebt gelijk want nergens zijn lucht en water zo met elkaar verbonden. De zee ruikt naar zee en je proeft het zout op je lippen maar niets is mooier dan een wolkenlucht boven de zee. Dankjewel Ella, namens alle beroemde schilders.
