Deze tekst is geschreven, in opdracht van het Language & Training Centre, door onze docent Nederlands Piethein Burmanje. Maandelijks kun je genieten van een nieuw verhaal over wat er zich afspeelt tijdens de Nederlands NT2 les.
Vroeger vroor het veel vaker dan nu en waren winters koud. Mijn ooms vertelden me dat ze in de net naoorlogse nachten bij een flinke sneeuwstorm het raam van hun slaapkamertje wijd openden en de dekens opzij schoven waarbij de vlokken op het bed belandden. ‘Harden’ noemden ze dat. ‘Waarom?,’ vroeg ik. ‘Het was een wedstrijd wie de stoerste was, ’ antwoordde mijn oom. Ach ja, in die tijd kon je nog doodvriezen.
Tussen stoer doen en stoer zijn hangt een draadje waarop ik vroeger vaak heb gedanst. Heen en weer tussen durf en angst. Meisjes versieren tot het randje van tastbaarheid of spieken tijdens het examen. Ik heb het gedaan en het is me in de meeste gevallen gelukt. Dat was voornamelijk stoer doen maar heb ik mij toentertijd ook echt stoer gevoeld? Je stoer voelen is namelijk niet lichamelijk maar iets wat je hersens met je doen en dankzij al die herinneringen heb ik zo vaak de mooie zin herlezen die Mouna schreef: ‘Hij verstoerde de rust met een hardop geluid.’
Ik weet wat Mouna bedoelde en u weet het ook maar lees de zin met uw zojuist geleerde werkwoord verstoeren en u leest poëzie. Mijn ooms verstoerden zich in de winternacht en ik verstoerde me vreselijk toen ik voor het eerst naast haar in bed lag. Naarmate die ultieme poging vordert, word je stoerder. Ik vind verstoeren een prachtig woord en het moet zo snel mogelijk worden ingevoerd want we hebben er namelijk geen andere uitdrukking voor. Je zou kunnen denken aan het archaïsche ‘zich vermannen’ maar dat is niet hetzelfde en wat moeten stoere meiden met zo’n masculiene verklaring? Het genderneutrale verstoeren moet in het woordenboek met dank aan Mouna.
De rust die Mouna bedoelde werd natuurlijk verstoord en niet zo’n klein beetje. Het vervolg van haar zin betoverde mij ook. Kan de rust zonder geluid worden verstoord? Nou en of. Denk aan languit liggen in het gras en er drijft potverdikke een wolk tergend traag voor de zon die niet alleen het licht en de warmte maar ook je mooie gedachten meeneemt.
Ook een klein beetje geluid kan voor rust zorgen. Stel, je ligt nog steeds in het gras en ergens begint een merel te zingen, het kan ook een zanglijster zijn maar dat verschil ken je niet. De zon schijnt weer in je gezicht en de vogelzang verzacht je gedachten en je keert terug in je dromen. Zo’n zalig zacht geluid verstoort niet tot het verstomd wordt door onaangenaam geluid als dat van een blaffende hond of een huilend kind.
Dat is het moment waarop je hardop geluid ervaart dat Mouna heeft bedoeld. Je schrikt wakker en je verstoert onmiddellijk door de irritatie die jouw kostbaar moment van zeldzame stilte heeft verstoord. Je wilt iets doen en je komt overeind en in je verstoering wil je een of ander hardop geluid roepen omdat de adrenaline door je aderen giert maar als je om je heen kijkt, zie je tot je stomme verbazing dat heel veel mensen naast je in het gras zijn gaan liggen. Dan kun je net doen alsof het jou niet raakt maar het hardop geluid van de verstoorders naast je zorgt dat je toch opstaat en weggaat omdat je de rust liefhebt als een drenkeling die het strand kust.
Mouna heeft zich in de afgelopen maanden ontzettend verstoerd. Haar onzekerheid maakte plaats voor een prachtige mondigheid en mijn vingers doen nog een beetje zeer van de keren dat zij er volkomen terecht op tikte. Dank je Mouna. Je hebt geluid een nieuwe dimensie gegeven.
