Het is zomer. De zon schijnt. De zon schijnt ongenadig hard op iedereen en een beetje Arabier kan er wel tegen zou je denken maar niets is minder waar. Het is de luchtvochtigheid, meneer. De benauwde plaklucht komt in de woestijn niet voor. Ze vallen nog net niet om maar wapperen met alles wat verkoeling brengt.
Vluchten doe je niet voor de lol, zoveel is duidelijk maar je gaat bij je keuze voor het land van bestemming niet direct uit van het klimaat. Zweden neemt bijvoorbeeld veel vluchtelingen op. Met de winter kun je rekening houden maar weinigen weten dat de zomer hier anders aanvoelt. Ik leg alle klachten naast me neer. Doe je huiswerk voordat je vlucht. Bovendien is het mooie van het weer in Nederland dat het nooit lang hetzelfde is. De variatie maakt het Nederlandse klimaat spannend. Hoe dan ook, het is zomer en wen er maar aan.
‘Het is fijn zonneweer.’
Ik heb de weermannen en –vrouwen op het journaal dit nog nooit horen zeggen omdat het niet in de Nederlandse vocabulaire staat maar laten we het invoeren: zonneweer, regenweer, windweer, stormweer, thuisblijfweer, boekleesweer, bankligweer, truiweer en en rokjesweer.
‘Het weer regende.’
Wij hebben geen invloed op het weer. We kunnen het enkel verklaren en voorspellen en er uiteraard mee leren leven. De regen hou je niet tegen dus het weer kan regenen, sneeuwen, en zonneschijnen. Ik zag laatst een documentaire waarin iemand in Amerika na een tornado voor de camera kwam en het weer prachtig weergaf: “The wheather should stay in the sky, where it belongs.”
‘Ik houd van wandelen met mijn benen in het weer.’
Ik weet niet waarom deze zin mij fascineert. Meestal zoek je een goede vriend of vriendin of familielid uit om een eindje te gaan stappen. Er zijn ook mensen die geen behoefte hebben aan gezelschap en het liefst in eigen tempo doorstappen. Ik denk aan fervente vierdaagselopers om maar een beeld te geven. Deze mensen wandelen met hun benen en dan heb je toch op een bepaalde manier contact en als daar ook nog een weer bij past lijkt het me heerlijk.
‘De geur van de aarde met de regen heeft hetzelfde ruiken als in mijn land.’
Er zijn stoplichten in Damascus, ziekenhuizen in Afghanistan en het Arabisch heeft ook onregelmatige werkwoorden. Er was een tijd dat ik hier niet bij stilstond. Sinds de Grieken vijf eeuwen voor Christus de Perzen versloegen, kijken we vanuit een westers perspectief naar alles buiten Europa. Ik weet nu dat niet alles hetzelfde is maar veel dingen wel. Van alle geuren die ik ken, houd ik het meest van de geur van een bos na de regen. De aarde drinkt het water en ademt een lucht die onbeschrijfelijk is. Als je goed kijkt met je hoofd op het mos of de bladeren, zie je dat alle dingen bewegen, dat ze tot leven komen totdat een hond aan je gaat snuffelen en mensen vragen of je dood bent. Die geur van een drinkende aarde die ademt, heb je dus overal. Het heeft overal hetzelfde ruiken.
‘In de begin, het weer voelde mij niet in mijn huis.’
Het duurde een tijdje voordat ik begreep wat hier staat. Door het weer in Nederland voelde Manou zich hier in het begin niet thuis. Nu is hij er aan gewend of moet je zeggen dat hij iets ontwend is? Nu nog een beetje aan de taal werken.
