Binnenkort te publiceren studie in the American Economic Journal: Macro-economie kwantificeert afruil van inperkingsmaatregelen tijdens Covid-19

De auteurs vinden dat schokken in de incidentie van Covid-19-infecties, die onverwachte veranderingen in de overdracht van het coronavirus door bijvoorbeeld superverspreiders of het niet verplicht dragen van maskers weerspiegelen, en schokken in het inperkingsbeleid, die exogene variatie in niet-farmaceutische interventies weerspiegelen, grote en aanhoudende effecten hebben op mobiliteit, morbiditeit en mortaliteit die één tot twee maanden duren.

Methode en gegevens

Econometrist Annika Camehl en haar medeauteur gebruikten een Bayesiaans panel structureel vector autoregressief model. Ze beschouwden dagelijkse gegevens (over Covid-19-gevallen, sterfgevallen, een insluitingsbeleidsindex, een economische mobiliteitsindex en lokale aandelenprijzen) voor 44 landen tussen 12 december 2019 en 17 augustus 2020. De onderzoekers maten het inperkingsbeleid door gebruik te maken van de Oxford COVID-10 Government Response Tracker. Economische mobiliteit wordt gemeten door een index die laat zien hoe bezoeken en verblijfsduur op verschillende plaatsen veranderen ten opzichte van een basislijn. De dataset omvatte 81% van de wereldwijde gevallen en sterfgevallen als gevolg van Covid-19 en 72% van het mondiale bbp.

Bevindingen

De onderzoekers zijn erin geslaagd om een aantal opmerkelijke bevindingen te documenteren. Ze vinden consistent dat incidentieschokken tussen 40-60% van de economische mobiliteit, morbiditeit en mortaliteit verklaren. Beleidsschokken zijn goed voor 20-30%, terwijl mobiliteitsschokken eerder onbelangrijk zijn. Incidentieschokken verhogen het aantal besmette personen op het hoogtepunt met 40% en verhogen de mortaliteit met 30%.  Een typische economische mobiliteitsschok verhoogt de mortaliteit met slechts 6%. Schokken als gevolg van een restrictief insluitingsbeleid verlagen het aantal besmettingen in alle landen na een maand met gemiddeld 20%.

Camehl en haar co-auteur kwantificeerden ook de impliciete beleidsafruil tussen gezondheid en economische mobiliteit. De schattingen van de onderzoekers houden in dat een vermindering van de economische mobiliteit met één procentpunt per dag door een strenger beleid het sterftecijfer na 3 maanden met 8% verlaagt.

De onderzoekers over de bevindingen:

Al met al geven de resultaten aan dat twee factoren, het autonome biologische proces en niet-farmaceutische interventies, relevant zijn voor het begrijpen van infecties en economische mobiliteitspatronen tijdens een pandemie. Het belang van de eerste factor komt overeen met de bevindingen van Atkeson et al. (2020b), die een vergelijkbaar verloop van de pandemie in veel landen documenteren ondanks sterk verschillende uitgangssituaties. De relevantie van de tweede factor geeft aan dat goed beleid doorslaggevend is voor goede gezondheidsresultaten (Fernández-Villaverde en Jones 2020), en dat een relevant deel van de waargenomen veranderingen in mobiliteit kan worden toegeschreven aan verplichte sociale distantiëring (Gupta et al. 2020).