Agressie tegen hulpverleners, zoals bij de politie, brandweer en ambulance, heeft niet alleen te maken met kenmerken van de daders of de situatie, maar ook met persoonlijke kenmerken van de hulpverlener zelf. Uit promotieonderzoek van Lisa van Reemst blijkt dat sommige psychologische kenmerken van hulpverleners gerelateerd zijn aan het meemaken van agressie. Zij beargumenteert dat dit niet betekent dat de schuld van het meemaken van agressie bij de hulpverlener moet worden gelegd, maar dat dit kenmerken zijn die organisaties in de gaten kunnen houden en waarop getraind kan worden.
Hulpverleners die minder negatieve emoties ervaren en meer geduld hebben met burgers, maken minder agressie van burgers mee. Uit het onderzoek blijkt ook dat het gunstig is om ‘een beetje dominant’ te zijn, want zowel te weinig als te veel dominantie hangt samen met meer ervaren agressie. Specifiek voor politiemedewerkers komt naar voren dat de responsbeslissing van agenten belangrijk is. Agenten die in reactie op een bepaalde werksituatie bijvoorbeeld kiezen om te praten met de burger of afwachtend te zijn, maken minder agressie mee dan agenten die kiezen om hun wapenstok te pakken. In het proefschrift wordt nauwelijks ondersteuning gevonden voor een verband tussen het meemaken van agressie en de mate van empathie en zelfvertrouwen van de hulpverlener en de manier waarop hulpverleners situaties interpreteren.
Agressie voorspelt hoe kenmerken kunnen veranderen
Van Reemst bekijkt in het proefschrift ook in welke richting het verband tussen persoonlijke kenmerken en het meemaken van agressie loopt. Bij politiemedewerkers voorspellen psychologische kenmerken het meemaken van agressie. Het meemaken van agressie voorspelt op zijn beurt dan weer hoe kenmerken veranderen over tijd. Politiemedewerkers die meer agressie meemaken, blijken over de tijd wat minder assertieve en passieve responsbeslissingen te maken, oftewel minder te kiezen voor praten met de burger of af te wachten. Voor brandweer- en ambulancemedewerkers kan de richting van het verband tussen hun persoonlijke kenmerken en het meemaken van agressie, niet goed worden vastgesteld.
Grote verschillende tussen beroepsgroepen
Opvallend zijn de grote verschillen tussen de beroepsgroepen, in zowel het meemaken van agressie als de samenhangen met psychologische kenmerken. Politiemedewerkers maken de meeste agressie mee, en brandweermedewerkers de minste. Psychologische kenmerken blijken bovendien nauwelijks samen te hangen met agressie tegen brandweermedewerkers, die vooral verbale agressie ervaren.
Agressie begrijpen om het te voorkomen
Het onderzoek van Van Reemst is het eerste waarin zo precies is gekeken naar:
- de psychologische kenmerken van de hulpverlener;
- de richting van het verband tussen kenmerken van de hulpverlener en het meemaken van agressie;
- en verschillen in dit verband tussen de drie beroepsgroepen.
Dit onderzoek is zeer belangrijk voor hulpverleners omdat zij regelmatig agressie van burgers meemaken, met negatieve consequenties voor henzelf en de samenleving.
Promotie
Lisa van Reemst verdedigt op donderdag 5 maart 2020 haar proefschrift, getiteld: ‘Emergency Responders at Risk. An empirical analysis of the relationship between emergency responders’ characteristics and their exposure to aggression by citizens’.
NB De personen op de bovenste foto zijn niet betrokken bij het onderzoek.
- Promovendus
- Meer informatie
Persvoorlichting Erasmus Universiteit Rotterdam, T (010) 408 1216 E press@eur.nl
Meer nieuws ontvangen? Schrijf je in voor de Erasmus Nieuwsbrief.
