Promotie S.J.A. (Sabine) van der Graaff

Korte samenvatting:

Een traumatisch knieletsel komt vaak voor bij jonge actieve mensen. Veelvoorkomende letsels zijn een ruptuur van de voorste kruisband en een traumatische meniscusscheur. Bij de behandeling van voorste kruisbandrupturen wordt wereldwijd vaak gekozen voor een operatieve reconstructie van de voorste kruisband. Tot nu toe zijn er twee gerandomiseerde klinische onderzoeken gepubliceerd die een operatieve reconstructie kort na het ontstaan van het letsel hebben vergeleken met een niet-operatieve (conservatieve) behandelstrategie. Beide onderzoeken hebben tot de conclusie geleid dat een deel van de patiënten met een ruptuur van de voorste kruisband ook een goed klinisch resultaat kan behalen met oefentherapie onder begeleiding van een fysiotherapeut zonder operatieve reconstructie. Bij een deel van de patiënten was de fysiotherapie behandeling niet succesvol en zij ondergingen later alsnog een voorste kruisbandreconstructie. Een veel benoemd risico van conservatief of uitgesteld operatief behandelen van voorste kruisbandrupturen is dat de resterende instabiliteit van het kniegewricht een aanvullend letsel zou kunnen veroorzaken, zoals een meniscusscheur. In dit proefschrift wordt ingegaan op waarom oefentherapie bij sommige patiënten niet afdoende is en of het niet, of uitgesteld opereren bij een voorste kruisbandruptuur inderdaad leidt tot meer meniscusletsels. We hebben hiervoor gebruik gemaakt van data van de COMPARE studie, één van de twee gerandomiseerde klinische onderzoeken bij patiënten met een voorste kruisbandruptuur. In de COMPARE studie werden 167 patiënten geïncludeerd, waarvan 85 werden gerandomiseerd voor directe voorste kruisbandreconstructie en 82 voor fysiotherapie met de mogelijkheid tot een uitgestelde voorste kruisbandreconstructie. Van deze 82 patiënten ondergingen 41 patiënten een uitgestelde voorste kruisbandreconstructie tijdens de studieperiode van twee jaar.