Promotie R. (Roy) Kemmers

Proefschrift in het kort:

Aandacht voor politiek onbehagen is de afgelopen decennia fors toegenomen. Dit fenomeen wordt vaak van relatieve afstand bestudeerd, zoals in analyses van niveaus van wantrouwen, aantallen niet stemmers, en steun voor populistische partijen. In dit boek beargumenteert Roy Kemmers dat het belangrijk is om het karakter en de betekenissen van het onbehagen voor gewone burgers van dichtbij te analyseren. De onderzoeksopzet van de eerste drie empirische hoofdstukken bestaat uit inductieve (gefundeerde theorie) methoden: kwalitatieve inhoudsanalyses van de brievenrubriek van de Telegraaf en diepte-interviews met niet stemmers en PVV-stemmers. In het vierde empirische hoofdstuk wordt in een deductieve opzet met vragenlijsten die representatief zijn voor de Nederlandse bevolking de theorie getoetst die in het vorige hoofdstuk is gevormd. De verschillende empirische analyses in dit proefschrift hebben de volgende resultaten: i) drie verschillende beschuldigingen van ‘de politiek’: incompetentie, vervreemding, en corruptie; ii) dat burgers zich in een geleidelijk proces -hier een anti-establishment carrière genoemd-  afkeren van de gevestigde politiek; iii) de mate van politieke voldoening die wantrouwende burgers ervaren hangt af van -het hier gemunte begrip- machtsoriëntatie; iv) en deze machtsoriëntaties zijn politiek-electoraal relevant. Omdat dit proefschrift de waarde demonstreert van het onderzoeken van de betekenissen die mensen zelf aan hun gedrag toekennen, sluit Kemmers af met een argument voor meer cultuursociologische sensitiviteit bij politieke en maatschappelijke kennisproductie.