Promotie J.P.M. (Jacobus) Jaspers

Hieronder volgt een korte samenvatting van het proefschrift:

In deze dissertatie worden de behandeluitkomsten onderzocht van radiotherapie voor IDH-gemuteerd diffuus glioom, een zeldzame hersentumor die voorkomt bij personen tussen de 30 en 50 jaar. Hoewel deze een relatief lange overleving kennen in vergelijking met andere hersentumoren zijn ze niet te genezen. Het onderzoek richt zich op neurocognitieve en radiologische uitkomsten na radiotherapie.

Hoofdstuk 1 introduceert IDH-gemuteerde gliomen, de classificatie ervan en ontwikkelingen in de behandeling. Hoofdstuk 2 onderzoekt een complicatiemodel voor geheugenstoornissen na radiotherapie bij patiënten met een graad 2 diffuus glioom gebaseerd op de bestralingsdosis in de hippocampus. Dit model overschatte het risico op neurocognitieve achteruitgang. Hoofdstuk 3 beschrijft de cognitieve functie bij 49 patiënten met IDH-gemuteerde graad 2 en 3 gliomen. Hoewel er geen achteruitgang over tijd werd gevonden had een hogere gemiddelde hersendosis een negatief effect op de testscores. Hoofdstuk 4 onderzoekt pseudoprogressie, een fenomeen waarbij MRI-laesies na radiotherapie ziekteprogressie kunnen nabootsen. Dit werd vaak gezien, met namebij oligodendrogliomen, en de incidentie neemt toe met de geobserveerde tijd. Hoofdstuk 5 onderzoekt ziekteprogressie in relatie tot radiotherapeutische behandelmarges. Hoewel recidieven meestal binnen het oorspronkelijke bestralingsvolume voorkwamen, ondersteunen de bevindingen geen verkleining van de behandelmarge tot 5 mm. Hoofdstuk 6 vat de bevindingen samen en benadrukt de noodzaak van gevalideerde modellen en het belang van historische bestralingsgegevens.