Promotie J.A. (Josine) van den Elsen

Korte samenvatting:

De afgelopen jaren is de aandacht voor duurzame inzetbaarheid van werknemers toegenomen. Dit heeft drie oorzaken hoofdzakelijk drie redenen: 1) technologische innovaties zorgen voor aanzienlijke veranderingen van de werkcontext; 2) werknemers werken gemiddeld langer door, want zij gaan later met pensioen en 3) de krapte en flexibiliteit op de arbeidsmarkt is toegenomen. Deze ontwikkeling zullen naar verwachting de komende jaren alleen maar verder doorzetten. Daarom zal duurzame inzetbaarheid steeds belangrijker worden, in de eerste plaats voor organisaties: zij moeten zich constant aanpassen aan de veranderende context om medewerkers te motiveren en te behouden voor een zo hoog mogelijke opbrengst of maatschappelijke waarde. Maar ook voor werknemers is duurzame inzetbaarheid steeds belangrijker geworden als zij streven naar een succesvolle en duurzame loopbaan. 

Vanwege het grote belang van duurzame inzetbaarheid, worden hier veel aannames over gedaan. Deze aannames hebben vaak ook een weg gevonden naar het HRM beleid van de publieke organisaties. Maar het empirische bewijs voor de aannames die in dit proefschrift centraal staan, is beperkt, of het onderzoek is vooral gedaan in de private sector. Daarom richt dit onderzoek zich op de aannames in de publieke sector, zodat we beter begrijpen hoe effectief dit HRM-beleid is. De centrale onderzoeksvraag in dit proefschrift is daarom: ‘In welke mate zijn de beleidsassumpties over de duurzame inzetbaarheid van medewerkers in de publieke sector empirisch valide?’