Promotie I.G. (Iris) van der Sar

Korte samenvatting:

De groep interstitiële longziekten (ILD) omvat >200 longaandoeningen die het long interstitium aantasten. Patiënten hebben symptomen zoals kortademigheid bij inspanning, hoesten en vermoeidheid. De meeste ILD's zijn zeldzaam zonder duidelijke oorzaak, chronisch en progressief. Het specifieke type ILD is moeilijk te diagnosticeren. Na meerdere aanvullende onderzoeken wordt de meest waarschijnlijke diagnose vastgesteld in een teambespreking met verschillende specialisten. 
Uitgeademde lucht bevat vluchtige organische stoffen (VOC's) die afkomstig zijn van verschillende (patho)fysiologische processen in het lichaam of van (in)directe externe invloeden. Het totaal aan VOC's dat een persoon uitademt (i.e. ademprofiel) is een afspiegeling van de gezondheidsstatus van het lichaam. VOC’s worden geanalyseerd met behulp van gaschromatografie-massaspectrometrie (GC-MS) en elektronische neus (eNose) sensortechnologie.

In dit proefschrift wordt allereerst een overzicht van technische details van de eNose en beschikbaar wetenschappelijk bewijs gegeven. Het tweede en derde deel rapporteert de resultaten van meerdere onderzoeken waarin diagnostische en screeningstoepassingen van een eNose voor het vaststellen van ILD is onderzocht in verschillende ziekenhuizen. In alle studies werden positieve resultaten gevonden. De ademprofielen van de patiëntengroepen bleken verschillend met een hoge nauwkeurigheid. Dit geeft aan dat eNose in de toekomst nauwkeurig een diagnose van ILD kan faciliteren bij patiënten met longklachten of een hoog risico op ILD. Tevens kan de eNose hopelijk de noodzaak tot invasieve diagnostische procedures verminderen. 

Tenslotte zijn VOC’s van verschillende groepen ILD patiënten onderzocht middels GC-MS. Helaas konden de resultaten niet worden gevalideerd tussen de ziekenhuizen. Waardoor geen rol lijkt zijn weggelegd voor GC-MS-analyse van uitgeademde lucht bij het onderscheiden van ILD’s.