Promotie E.A. (Eva) van Gemert

Korte samenvatting: 

Dit proefschrift bestudeert hoe een verbeelding van Europese humaniteit opnieuw wordt gearticuleerd via Europa’s beroep op ‘migratiecrisis’ tussen 2015 en 2020. Hoewel het op grote schaal verdrinken van migranten geen uitzondering vormt in de geschiedenis van de Middellandse Zee, vormt ‘migratiecrisis’ een uitzonderlijk moment, waarop Europa haar humanitaire waarden actief moet verhouden tot een grensbeleid dat ook wel een politiek van de dood genoemd kan worden. Gevormd door zowel een specifieke (d.w.z. Europese) claim op universele mensheid, en een gewelddadig belang in een moreel ideaal van medemenselijkheid, voortkomend uit een Europese geschiedenis van kolonialisme en imperialisme, verschijnt een verbeelding van Europese humaniteit als de paradox die aan de basis ligt van een sociaal systeem dat kan worden herkend als ‘Europa’. Het proefschrift bestudeert vervolgens hoe een postkoloniale verbeelding van Europese humaniteit opnieuw wordt vormgegeven via drie casestudies van ‘migratiecrisis’: de EU’s militaire missie Operation Sophia, particuliere reddingorganisaties, en de Duitse welkomstcultuur. Gezamenlijk laten de cases zien hoe een verbeelding van Europese humaniteit een notie van medemenselijkheid mobiliseert als exclusief Europese kwaliteit, en daarmee een historische relatie Europa en diens Anderen, die wordt gekenmerkt door overheersing, geweld, en uitbuiting, omdraait. Het gevolg is dat Europa zelf het object wordt van praktijken van redding. Het redden van Europa wordt daarmee een andere manier om een politiek van de dood voort te zetten.