Promotie A. (Anna) Kovács

Korte samenvatting:

De ontwikkeling van de moderne samenleving heeft complexe problemen met zich meegebracht, zoals het beheersen van pandemieën, migratieproblemen, antibioticaresistentie en klimaatverandering. Dit zijn grootschalige problemen die collectieve actie vereisen. Er is echter weinig aandacht besteed aan hoe groepen deze problemen herkennen als collectieve uitdagingen en besluiten ze aan te pakken. Dit proefschrift onderzoekt hoe collectieve actiegroepen zich vormen, hoe problemen zoals klimaatverandering worden herkend, en hoe beleidsgebieden ontstaan.
Aan de hand van het voorbeeld van het internationale klimaatveranderingsbeleid, dat eind jaren tachtig en begin jaren negentig wereldwijde aandacht kreeg, wordt onderzocht hoe deze kwestie veranderde van een primair wetenschappelijk naar een belangrijk politiek aandachtspunt. Aan de hand van casestudy's wordt aangetoond dat sommige aspecten van het klimaatveranderingsbeleid traditionele theorieën over collectieve actie volgen, zoals politieke kansen en belangen, maar dat andere gedragsfactoren, met name de beschikbaarheidsheuristiek, de representativiteitsheuristiek en het framing effect, een rol spelen bij het vormgeven van grootschalige samenwerking.
De bevindingen suggereren dat, om volledig te begrijpen hoe samenlevingen mobiliseren rond grote problemen zoals klimaatverandering, we moeten kijken naar hoe het gedrag en de percepties van mensen collectieve actie beïnvloeden. Hoewel dit onderzoek niet alle vragen over grootschalige collectieve actie beantwoordt, benadrukt het wel het belang van het bestuderen van hoe maatschappelijke mobilisatie begint en evolueert rond cruciale mondiale problemen.