Pieter van den Heede analyseert Het Verhaal van Nederland: kijkcijferkanon of nationale mythevorming

Pieter stelt de vraag of Het verhaal van Nederland en Het verhaal van Vlaanderen succesvol zijn als historische producties voor het bredere publiek. Op basis van de kijkcijfers lijkt dat zo te zijn, maar er is kritiek vanuit historisch perspectief. Zo zijn beide series een uiting van een herbevestiging van nationale geschiedenis als uitgangspunt, in een tijd waarin reactionair politiek nationalisme opnieuw de kop opsteekt (in sommige delen van Europa met heel kwalijke maatschappelijke gevolgen). Terwijl academische historici juist in toenemende mate weg bewegen van ‘methodologisch nationalisme’. Ze proberen meer inzicht te geven in dwarsverbanden, parallelle ontwikkelingen en bredere mondiale contexten.

In dat verband doet Het verhaal van Nederland het niet slecht. Het slaagt er vooral in als een nationale vertelling de mythologische elementen eruit te thematiseren en te bevragen. Dat staat in contrast tot de Vlaamse variant van de serie, die qua vertelstijl expressiever, origineler en grappiger is, maar inhoudelijk uiteindelijk directer in de valkuil van nationale mythevorming valt. Volgens Pieter is het de moeite waard om vervolgonderzoek te doen naar hoe de series een breder publiek bereiken. Althans, als we publieksgeschiedenis als communicatie van historische kennis naar een breed publiek serieus willen nemen.